Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Σκέψεις ενός φτωχού και μόνου καουμπόυ…

Του ΚΩΣΤΑ ΠΟΛΥΖΟΥ
Μέλους ΣΥΡΙΖΑ

Παραφράζοντας τον Danton θα ’λεγα πως όσο κυρίαρχη ιδεολογία παραμένει «η μεγιστοποίηση του κέρδους» τότε αναπόφευκτα η πολιτική θα γίνεται νεκροθάφτης των ονείρων μας. Είναι αδιανόητο τα συμφέροντα των «πέντε αδελφών εταιριών πετρελαίου» άλλοτε να αιματοκυλούν τον πλανήτη με το παιδαριώδες πρόσχημα των ανύπαρκτων χημικών του Σαντάμ (βλέπε πόλεμο στο Ιράκ) και άλλοτε να καταστρέφουν το περιβάλλον ατιμώρητα (βλέπε BP) εγκληματώντας κατά της ζωής και της ανθρωπότητας.
Δεν μπορεί ο μισός πλανήτης να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και το ΔΝΤ να απειλεί με οικονομική κατάρρευση μια σειρά χώρες ( μη εξαιρουμένης και της δικιάς μας) τη στιγμή που κατασπαταλάται ο παγκόσμιος πλούτος σε πολεμικούς εξοπλισμούς( στο Αφγανιστάν υπάρχουν 130.000 Αμερικανοί στρατιώτες με ετήσιο κόστος 1.000.000 δολάρια ο καθένας και μάλιστα ο Ομπάμα φέτος θα στείλει επιπλέον 30.000 στρατιώτες ). Αν ο καθένας μας δε συνειδητοποιήσει την ανάγκη μιας παγκόσμιας δράσης που στόχο θα ‘χει την αλλαγή αξιών και αρχών και την στάση μας απέναντι στη Φύση και τον Άνθρωπο θα γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα που συντελείται κατά των επόμενων γενεών.
Δεν είναι δυνατόν να παραδιδόμαστε αμαχητί στο παγκόσμιο τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα και να αποδεχόμαστε μοιρολατρικά τα ταπεινωτικά και εξοντωτικά μέτρα ακολουθώντας τη λογική του πρωθυπουργού ό,τι είναι αναπόφευκτα αφού είμαστε ο αδύνατος κρίκος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπαίτιοι για τη σημερινή κατάντια είναι το σαθρό πολιτικό σύστημα και οι κυβερνήσεις που το υπηρέτησαν και το υπηρετούν. Και δεν μπορούν οι υπαίτιοι τώρα να μας εγκαλούν γιατί αντιστεκόμαστε στα κατοχικά μέτρα και αρνούμαστε να επιστρέψουμε στον εργασιακό και ασφαλιστικό μεσαίωνα 124, χρόνια μετά την εξέγερση του Σικάγου. Δυστυχώς όμως ούτε η Αριστερά φαίνεται να έχει κατανοήσει την ιστορική της αποστολή και να είναι ικανή να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών.
Περιχαρακωμένη και φοβική αναλώνεται σε αδιέξοδες και ανούσιες προσωπικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και αδυνατεί να συνθέσει απόψεις και διαφορετικότητες. Είναι ανάγκη σήμερα περισσότερο από ποτέ να δράσουμε με βάση αυτά που μας ενώνουν κι όχι αυτά που μας χωρίζουν. Είναι ανάγκη να υπάρξει μια Αριστερά ικανή να εμπνέει, να δίνει όραμα και διέξοδο. Ικανή να πείσει ότι η υποταγή δεν είναι μονόδρομος. Μια Αριστερά που με ρεαλιστικές και τεκμηριωμένες προτάσεις θα αντιπαλέψει την ηττοπάθεια το συμβιβασμό και θα οργανώσει την αντίσταση στην πρωτοφανή επίθεση που δεχόμαστε υπερβαίνοντας πρώτα απ’ όλλα τις δικές της αδυναμίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: