Κομματική Αυτοδιοίκηση

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΚΑΡΑΝΗ

Τα κόμματα έχουν αποτύχει περίτρανα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, σε ό,τι αφορά τους Έλληνες. Το ερώτημα που ακόμη μένει είναι ποιος ο λόγος της ύπαρξής τους ακόμη και σήμερα. Τι άλλο λάθος πρέπει να κάνουν για να επιβεβαιώσουν την άχρηστη κυριολεκτικά ύπαρξή τους; Τα κόμματα στην Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι μαγαζάκια. Υπερπολυτελείας βέβαια και καταστροφικά στο πέρασμα τους μέσα από την ζωή μας, αλλά μαγαζάκια. Και όμως ακόμα και στο τέλμα που έχουμε φθάσει αυτά τα μαγαζάκια κάνουν την δουλειά τους, όχι για μας, αλλά για αυτούς που έκαναν πάντα: Για την μειοψηφία που τα απαρτίζει και που θέλει το κομμάτι του λέοντος.
Εν όψη της μεγαλύτερης επιχειρηματικής κίνησης που έχει γίνει από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, της «Επιχείρησης Καλλικράτης», όλα τα κόμματα έχουν βγει στην παγανιά για τους επίδοξους σωτήρες μας. Δηλαδή αφού μας έδωσαν την κλωτσιά να πάμε στον γκρεμό σε εθνικό και διεθνές πεδίο, επιμένουν και έχουν το θράσος να πατώσουμε εντελώς και σε τοπικό. Δηλαδή πόσο παραπάνω άθλια θα κάνουν την Ελλάδα από ό,τι την έχουν καταντήσει; Δηλαδή όταν είσαι αρεστός στο πολιτικό κόμμα που αποδεδειγμένα πούλησε την Ελλάδα μέσα σε μια νύχτα ή στο άλλο που αποδεδειγμένα την έφθασε προς πώληση, εγώ θα πρέπει να σε εμπιστευτώ; Δηλαδή όταν ανήκεις σε μία συμμορία ληστών πρέπει να είσαι και περήφανος και να σε χειροκροτούμε; Το θράσος πιστεύω περισσεύει. Και πραγματικά είναι να σε πιάνει ανατριχίλα όταν ακόμη και μετά τον όλεθρο που έφεραν την χώρα, αυτό που αναμένουμε σε τοπικό επίπεδο είναι ποιος «σωτήρας» θα μας αποτελειώσει και στις ιδιαίτερες πατρίδες μας.
Ίσως και οι Έλληνες να μην έχουν καταλάβει τι σημαίνει Αυτοδιοίκηση. Ίσως να έχουν μείνει σε αυτό που λέμε είναι κάτι που μαζεύει σκουπίδια, που βάζει σωλήνες νερού και στέλνει τα ενοίκια των τάφων. Βέβαια σε αυτό δεν φταίνε οι Έλληνες αφού και οι αυτοδιοικητικοί αιρετοί ως υπάλληλοι του κράτους δρουν και μέχρι εκεί φθάνει η φαντασία τους. Όμως η Αυτοδιοίκηση είναι μία επιχείρηση χρόνια τώρα και μετά της «Καλλικρατικές» εκλογές που έρχονται θα είναι αυτή που θα ορίζει και το μέλλον τόσο το εργασιακό, όσο και το βιοτικό. Σε αυτό το μέλλον λοιπόν το οποίο αφορά πλέον το ίδιο σου το σπίτι και όχι την έννοια της χώρας, τα κόμματα που θα είναι η μαύρη σελίδα της ιστορίας σε 50 χρόνια από σήμερα, κάνουν ακόμη παιχνίδι. Χωρίζουν από τα τώρα τα ψηφοδέλτια, κάνουν τις διαβουλεύσεις ποιο χωριό είναι μπλε και ποιο πράσινο, ποιες οικογένειες είναι πολυπληθείς και όλα αυτά που κρύβονται πίσω από χαμόγελα και χειραψίες μελλοντικών «σωτήρων».
Το ερώτημα που γεννάται είναι πώς να εμπιστευτείς κάποιον που εμπιστεύεται την πολιτική του σταδιοδρομία σε έναν χώρο που είναι βουτηγμένος μέσα στην διαφθορά, την μίζα, την λαμογιά και την εθνική απαξίωση. Γιατί αυτός να θέλει να με σώσει και πώς αποδεικνύει ότι είναι καθαρός και θέλει να προσφέρει στα κοινά; Αφού η γραμμή των κομμάτων τους είναι γνωστή σε όλους αυτός πώς θα αλλάξει γραμμή; Τι σημαίνει «να πάρουμε τις εκλογές»; Ποιος να τις πάρει; Αυτόν τον λαό τελικά τον υπολογίζει κανείς; Αυτόν τον ψηφοφόρο που αύριο δεν θα έχει να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού του, για «ποιες εκλογές» του λέτε; Δεν είναι και καιρός για ρουσφέτια στην δραματική κατάσταση που έχει πέσει η Ελλάδα. Έχουν στενέψει και αυτά τα πολιτικά τερτίπια. Λοιπόν, γιατί κάποιος να θέλει να γίνει Δήμαρχος, Αντιπεριφερειάρχης, Περιφερειάρχης; Να προσφέρει τι και σε ποιον;
Εδώ δεν έκαναν δημοψήφισμα για το Καλλικράτης. Εδώ δεν άφησαν τουλάχιστον τους κατοίκους να αποφασίσουν πού θα προσαρτηθούν. Εδώ δεν τους άφησαν να κρατήσουν το όνομα του τόπου τους. Μπορεί το όνομα για τους «πολιτικούς» να μην λέει και πολλά, αλλά για τους Έλληνες ένα όνομα είναι η ίδια η ύπαρξή τους. Μικρές Μακεδονίες έχουν καταντήσει όλη την Ελλάδα. Πήραν το όνομα, έβαλαν τα σύνορα εκεί που τους βόλευε κομματικά μέσα σε μία νύχτα και μύτη δεν μάτωσε. Αυτοί λοιπόν που θέλουν να πάρουν το χρίσμα και μεθαύριο την ηγετική θέση στην ζωή μας σε όλα τα παραπάνω έχουν συνηγορήσει. Από την στιγμή που συμμετέχουν σε αυτό το έκτρωμα και κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος. Το ερώτημα είναι αν και ο σκοπός τους είναι συγκεκριμένος και προγραμμένος στα μέτρα, όχι των Ελλήνων, αλλά των κομμάτων τους.
katerinagarani@yahoo.com