Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Πολιτικός αταβισμός*

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΪΝΤΑΣΗ

Είναι πραγματικά θλιβερή η τοπική πολιτική επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, η οποία ερείδεται σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά της υστεροφημίας ενός πολιτικού ανδρός, που με την προσφορά του και τα λάθη του, χαρακτήρισε την Άρτα των τελευταίων δύο δεκαετιών. Στη μνήμη του Κώστα Βάγια δεν αρμόζει να χαιρεκακίζει στα καφενεία ο κάθε ανεπαρκής πολίτης και πολιτικός, με την αόριστη αναφορά μιας πράξης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ότι … «φαγώθηκαν λεφτά» και ότι «έβλαψε τον Δήμο». Και δεν αρμόζει ιδίως από τα άτομα εκείνα, που όσο ο δήμαρχος ήταν εν ζωή, μπορούσε να τους βάζει στην θέση τους.
Και δυστυχώς, το μεγάλο πρόβλημα είναι, ότι δεν έχουμε μια ακόμη περίπτωση δυσφήμισης και συκοφάντησης, όπως οι δεκάδες που κάθε μήνα αντιμετωπίζει η μικρή τοπική κοινωνία μας, αλλά για έναν πολιτικό αταβισμό άνευ προηγουμένου, που έχει την βάση της στην ίδια την Αυτοδιοίκηση. Γιατί, καλώς ή κακώς, ο Κώστας Βάγιας είναι ένα σημείο αναφοράς για την τοπική αυτοδιοίκηση των τελευταίων είκοσι χρόνων, όπως ήταν παλιότερα ο Χρήστος Παπαγεωργίου και ο Σιμιντζής. Και επειδή, όλοι σε αυτόν τον τόπο, είτε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πρώτου βαθμού ή δεύτερου βαθμού κρίνονται και επικρίνονται στις συμπεριφορές τους δια της συνειρμικής σύγκρισης με τον Κώστα Βάγια, σήμερα όλοι ξαφνικά προσπαθούν να αναδείξουν μετά θάνατον, αχίλλειους πτέρνας για να τον υποτιμήσουν και να τον υποβαθμίσουν. Όχι βέβαια, το πρόσωπο, αλλά την πολιτική του επιτυχία και την υστεροφημία.
Ότι έκανε λάθη ο δήμαρχος, έκανε! Πολλά τα αναγνώρισε και για πολλά δεν μετάνιωσε ποτέ. Όμως όλα αυτά ετέθησαν επί τάπητος της πολιτικής ζωής του τόπου μας και ο πολίτης έκρινε. Και στο βάθος του χρόνου, δέκα χρόνια σχεδόν μετά την λήξη της δωδεκαετούς θητείας του ως δημάρχου, η τοπική κοινωνία έχει προχωρήσει σε κρίση και έχει τοποθετήσει τον Κώστα Βάγια στην πρώτη θέση της αυτοδιοίκησης της περιόδου μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Αυτό δεν αλλάζει με τίποτε… Το βάθρο της πρωτιάς αποδόθηκε εν ζωή και όχι με την λογική «ο νεκρός δεδικαίωται». Γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι το δεύτερο δεν ισχύει…
Επειδή, λοιπόν η πολιτική μας στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης είναι ευτελής και ανύπαρκτη, πάσχουμε στον τόπο μας από πολιτικό αταβισμό. Δηλαδή παράγουμε πολιτική αναδεικνύοντας περιστατικά, που έχουν χαθεί εδώ και δυο πολιτικές γενιές και που στην προκειμένη περίπτωση είναι εντελώς άχρηστα αφενός για την ίδια την πολιτική, αφετέρου για την ίδια την κοινωνία. Και το άχρηστο, καλώς ή κακώς κάποιοι το επαναφέρουν, προκειμένου να καλύψουν ένα κενό που έχει δημιουργηθεί ή για να κάνουν σύγκριση ενός κατωτέρου ποιοτικού προϊόντος με αυτό, προκειμένου να επιβάλλουν το προϊόν τους.
Μετά τον Βάγια λοιπόν δεν υπάρχει τίποτε; Αυτό δεν το υποστηρίζουμε… Το υποστηρίζουν όμως όλοι εκείνοι που σήμερα συζητάνε για τον Κώστα Βάγια και το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αλλά αυτοί δεν ομολογούν μια αβασάνιστη διαπίστωση ότι η αυτοδιοίκηση α’ βαθμού κατέβασε τα ρολά τον Οκτώβρη του 2002, αλλά προσπαθούν ακόμη και σήμερα να ανατρέψουν αυτήν την παραδοχή επιδιώκοντας να αποδομήσουν με τέτοιου είδους τεχνάσματα, μια πραγματικότητα και να αποπροσανατολίσουν μια τοπική κοινωνία που γελάει μαζί τους, έχοντας αντιληφθεί την ανυπαρξία και την αναποτελεσματικότητά τους.
Τι να κάνουμε… Χίλια κακά έχουμε ως έθνος, με την κάθε είδους νεκροφαγία, ακόμη και την πολιτική, δεν τα πήγαμε ποτέ καλά.


*Ορισμός: Η εμφάνιση ενός ή περισσότερων χαρακτηριστικών ενός προγόνου σ’ ένα απόγονο, χαρακτηριστικά που είχαν εξαφανιστεί επί δυο γενιές. Η εμφάνιση του αταβισμού οφείλεται στον τυχαίο συνδυασμό γονιδίων που έχει σαν αποτέλεσμα την επανεμ-φάνιση λησμονημένων χαρακτηριστικών. Ο αταβισμός ερμηνεύει την εμφάνιση χαρακτηριστικών σε πλάγιους συγγενείς, τα οποία λείπουν από τους άμεσους προ-γόνους και παρατηρείται και στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Ετυμολογία: Η λέξη προέρχεται από το λατινικό atavus που σημαίνει τον προπάππο. (Αργύρης Ματακιάς, Λεξικό εννοιών, εκδ. Πελεκάνος)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει τσίπα