Στο σφυρί και ο «Βούβαλος» του Αμβρακικού;

Από το πρωΐ της Παρασκευής 25 Ιουνίου, το νησί αυτό του Αμβρακικού βρίσκεται και πάλι στην Ελληνική και Διεθνή επικαιρότητα. Όμως το θέμα «πωλείται» στη τιμή των 3,6 εκ. ευρώ έχει βάθος τουλάχιστον 2 χρόνων. Ποιο είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς του νησιού;

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΥ

Το νησάκι του Αμβρακικού «Βούβαλος» ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες με αφορμή την ηλεκτρονική έκδοση της περασμένης Παρασκευής (25.6) στην Αγγλική εφημερίδα Guardian. Η εν λόγω έκδοση υποστήριζε πως η Ελλάδα κάνει μια «απεγνωσμένη προσπάθεια» να εξοφλήσει τα χρέη της και εξετάζει την πώληση νησιών καθώς αδυνατεί να βρει πόρους για την ανάπτυξη των υποδομών τους. Ανάμεσα στα διάφορα νησιά που αναφέρει είναι και ο Βούβαλος του Αμβρακικού.
Με την ανάρτησή της στο διαδίκτυο, η είδηση αυτή, προκάλεσε αναστάτωση στον ελληνικό ηλεκτρονικό τύπο, με χιλιάδες σχόλια από τους αναγνώστες τόσο του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού, οι οποίοι κυριολεκτικά «έριξαν» το σύστημα με αποτέλεσμα κάπου εκεί το μεσημέρι να αντιδράσει η ελληνική κυβέρνηση.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής διέψευσε την είδηση και ζήτησε την ανάκληση του άρθρου, με την υπογράμμιση ότι… "Ο ισχυρισμός ότι η Ελληνική Κυβέρνηση εμπλέκεται στην πώληση οποιουδήποτε νησιού είναι πλήρως ανακριβής", σημειώνοντας ότι οι αγοραπωλησίες νησιών που ανήκουν σε ιδιώτες, όπως το "Ναυσικά" (σ.σ. είναι κοντά στην Ιθάκη) που αναφέρεται στο δημοσίευμα, δεν αποτελεί κάτι νέο.

Κοντά στο Άκτιο

Όμως, η αποστροφή του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι το νησί «Ναυσικά που αναφέρεται στο δημοσίευμα, δεν αποτελεί κάτι νέο», πυροδότησε νέο κύμα αντιδράσεων και αναρτήσεων στο διαδίκτυο, όπου σύμφωνα με αυτές τις αναρτήσεις πληροφορούμαστε ότι η όλη ιστορία των προς πώληση νησιών δεν είναι καινούργια, αλλά έχει πίσω της μια ιστορία τουλάχιστον 2 χρόνων.
Σ’ αυτήν την όλη ιστορία είναι μπλεγμένο και το νησί «Βούβαλος» του Αμβρακικού. Μια «επίσκεψη» στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει κανείς ότι εκατοντάδες είναι οι αναφορές για το «πωλητήριο» του Βούβαλου που έχει έκταση 127 στρεμμάτων, το οποίο καλύπτεται με ελιές και πεύκα, έχει επιβλητικούς γκρεμούς, φυσικά λιμάνια, αμμώδεις παραλίες και διασκορπισμένες λίμνες. Ενώ παράλληλα είναι βολική είναι η τοποθεσία του, αφού σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το αεροδρόμιο του Ακτίου και οι πόλεις Άρτα και Πρέβεζα. Ειδικά για το αεροδρόμιο σημειώνουμε ότι ο κάτοχος του νησιού θα μπορεί με το ιδιωτικό του αεροπλάνο άνετα να το χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του και στη συνέχεια επιβιβαζόμενος σ’ ένα ταχύπλοο σε 3-4΄θα είναι στο νησί του.
Προσπαθήσαμε να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτό το νησί. Επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με τον Δήμαρχο κ. Γεώργιο Σιώζο και ο οποίος εκείνη την στιγμή βρίσκονταν στην Θεσσαλονίκη. Απ’ ότι καταφέραμε να πληροφορηθούμε ο Δήμος Αμβρακικού και φυσικά ο ίδιος ο Δήμαρχος δεν γνωρίζει πάρα πολλά πάνω σ’ αυτό το θέμα και μας παρέπεμψε για περισσότερες πληροφορίες στη Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου, από την οποία με ειδικό σχόλιο στη σημερινή έκδοση της «Γ» ζητείται κάποια διευκρινιστική απάντηση.
Έτσι και πριν ακριβώς 2 χρόνια, η Sunday Telegraph ενισχύει την άποψη απόκτησης ενός νησιού στην Ελλάδα, τονίζοντας πως «τα ελληνικά νησιά προσφέρουν απομόνωση, αμμουδιές και τουλάχιστον τέσσερις μήνες με καλό καιρό...όλοι οι πλούσιοι θέλουν να αποκτήσουν ένα νησί στα ζεστά, γαλάζια νερά της Ελλάδας.» Πως προέκυψε αυτή η μεγάλη κινητικότητα και το έντονο ενδιαφέρον για αγορές νησιών στη χώρα μας χωρίς να το πάρει κανείς είδηση; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Από το 2003 η αφετηρία…

Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 2.000 νησιά εκ των οποίων μόλις τα 200 κατοικούνται. Πολλά από αυτά είναι ιδιόκτητα -τα συναντούμε κυρίως στο Ιόνιο πέλαγος και λιγότερο στο Αιγαίο- και φέρουν μεγάλη ποικιλία στα χαρακτηριστικά τους. Η εκμετάλλευση τους μέχρι πρόσφατα ήταν σχεδόν αδύνατη καθώς η ισχύουσα νομοθεσία ήταν ιδιαίτερα αυστηρή και απαγόρευε πλήρως την πώληση τους σε ξένους ιδιοκτήτες – κάτι που ,όμως, έπαψε να ισχύει το 2003. Αυτή ήταν και η αφετηρία για να δημιουργηθεί , από το πουθενά, μια ολοκαίνουρια αγοράς με «προσιτό» προϊόν αφού κατά μέσο όρο το κόστος ενός νησιού ανέρχεται στο 1,5 εκατομμύρια ευρώ! Αμέσως, μεσιτικά γραφεία σε όλο τον κόσμο αλλά και σε Αθήνα, Πειραιά, Ιωάννινα και Λάρισα επικέντρωσαν τις δραστηριότητες τους σε αυτές της νησίδες.
Η συνέχεια όπως ήταν αναμενόμενο πήρε διαστάσεις ντόμινο. Ιστοσελίδες, περιοδικά και newsletters κατέκλυζαν υποψήφιους αγοραστές και τους δελέαζαν με κάθε δυνατό μέσο: φολκλορ ( «το νησί των θεών», «το νησί του Οδυσσέα»), κουτσομπολίστικο («λίγα μίλια μακριά από τον Σκορπιό του Ωνάση»), οικολογικό («φυσικά λιμάνια», «πόσιμο νερό») κοκ Οι πιο γνωστές επενδύσεις αφορούν τη νήσο Κεφαλονήσι με έκταση 110 στρέμματα που πουλήθηκε στην κόρη του Πάμπλο Πικάσο έναντι 500.000 ευρώ το 2006 και τη νήσο Κύθρο με έκταση 756 στρεμμάτων όπου αγοράστηκε έναντι 3.000.000 ευρώ από μία Ελληνοαμερικανική εταιρία.

Ιδιοκτήτης και η Φάνη Πάλλη -Πετραλιά

Επίσης, ο εμίρης του Κατάρ, σείχης Χαμαντ μπιν Χαλίφα αλ Τανί έχει αγοράσει νησί στο Ιόνιο πέλαγος και προσδοκά την εμπορική εκμετάλλευση του με τη δημιουργία ενός υπερπολυτελούς χώρου διακοπών. Παρά την έντονη φημολογία που έκανε λόγο για τη νήσο Σκορπίδι (ιδιοκτησίας του βουλευτή Σπ. Λιβανού και του αδερφού του) παραμένει άγνωστο πιο τελικά επέλεξε. Πολλοί Έλληνες κεφαλαιούχοι , εφοπλιστές, τραπεζίτες μεταξύ των οποίων και πολιτικοί διαθέτουν μικρά νησιά, όπως και η Φάνη Πάλλη Πετραλιά (σύμφωνα με «Το Βήμα» 15/08/2009) κατέχει το 50% του νησιού Ρένες δίπλα στη Σκυροπούλα.
Έτσι και σύμφωνα με την Καναδέζικη ιστοσελίδα Private Islands, αμέτρητα νησιά σε όλη την Ελλάδα διατίθενται προς πώληση και αναζητούν τον κατάλληλο ιδιοκτήτη. Οι τιμές διαφέρουν ανάλογα την έκταση, τη γεωγραφική θέση και τις δυνατότητες εκμετάλλευσης του καθενός. « Τα ελληνικά νησιά θεωρούνται το απόλυτο σύμβολο κοινωνικής θέσης αλλά στην πραγματικότητα είναι προσιτά ως προς την τιμή τους καθώς κοστίζουν λιγότερο από την αγορά ενός σαλέ στο Άσπεν του Κολοράντο (ΗΠΑ), ή από ένα ρετιρέ στο Κολωνάκι, ή ενός καλού οικοπέδου στην Άπω Ανατολή» αναφέρει η προαναφερόμενη ιστοσελίδα που ειδικεύεται σε πωλήσεις νησιών σε όλο τον κόσμο.
Για τους πιο καχύποπτους ωστόσο, το μείζον ζήτημα βρισκόταν και βρίσκεται αλλού. Ποιος φορέας ελέγχει και γνωρίζει πως βρέθηκαν όλα αυτά τα νησιά σε χέρια ιδιωτών και ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν νομικά κενά σε αυτές τις αγοραπωλησίες; Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο όταν σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας δε φαίνεται να υπάρχει άμεση εμπλοκή του ελληνικού κράτους όπως για παράδειγμα στην ανατολική πλευρά της Λευκάδας, όπου είναι γεμάτη από τέτοια νησιά. Το γεγονός ότι πολλά από αυτά άνηκαν στην Ιθάκη, η οποία για αιώνες υπαγόταν στο φεουδαλικό σύστημα ιδιοκτησίας των Ενετών και αργότερα των Άγγλων, καθιστά ακόμα πιο δύσκολη και χρονοβόρα την εύρεση ή μη τίτλων ιδιοκτησίας.
Τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν από την ελληνική κυβέρνηση δηλαδή για το αν οι βραχονησίδες που είναι προς πώληση ανήκουν στο ελληνικό κράτος και αυτά που γράφονται στο site είναι ψέματα. Σε αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να μάθουμε πως άλλαξαν ιδιοκτησία όλες αυτές οι βραχονησίδες και με τι τίμημα. Αλλά και στο ερώτημα αν αυτές οι βραχονησίδες θα δηλωθούν στο ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ όπως προσπαθούν να κάνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες με τα δικά τους περιουσιακά στοιχεία σήμερα?