Οι αποφάσεις που δεν ελήφθησαν για το ΤΕΙ Ηπείρου, την ώρα που έπρεπε και η κακή του μοίρα τώρα
Το 2005, είχε προκύψει πολύ έντονη η ανάγκη για μια ουσιαστική συζήτηση σε σχέση με την πορεία και την προοπτική του ΤΕΙ Ηπείρου, που έτσι κι αλλιώς είναι άρρηκτα δεμένη και με την πορεία και προοπτική της περιφέρειας Ηπείρου. Ήταν τότε που η υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου, είχε προτείνει και είχε γίνει νόμος του κράτους, η βάση του 10, για την εισαγωγή στα ΤΕΙ και τα Πανεπιστήμια φυσικά.
Ο διάλογος που είχε γίνει τότε, με αφορμή το θέμα αυτό, έπρεπε να είναι ουσιαστικός και να ανοίξει δρόμους για την σταθερή πορεία του ΤΕΙ Ηπείρου, αν και επιβαλλόταν να υπάρξουν και θυσίες και γίνουν και κάποια βήματα πίσω, αλλά με γνώμονα πάντα το μακροπρόθεσμο όφελος του ιδρύματος και της περιοχής μας. Όμως αντί να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, ανέδειξε παθογένεια στην όποια αναζήτηση του καλύτερου, που έχουν και οι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας, αλλά και οι παράγοντες της ακαδημαϊκής κοινότητας.
Και σήμερα πάλι, που τα πράγματα οδηγούνται σ’ έναν διάλογο, που θα λάβει οριστικές αποφάσεις, τις ίδιες τάσεις θα δούμε να διαμορφώνονται, την ίδια τακτική να ακολουθούν οι παράγοντες και της τοπικής κοινωνίας, αλλά και της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το πάθημα του χθες, όπου μια σημαντική πρόταση που έκανε και τότε ο πρόεδρος του ΤΕΙ Γρηγόρης Γκίκας λοιδορήθηκε, επιχειρείται να επαναληφτεί και σήμερα. Και τώρα ο πρόεδρος του ΤΕΙ Γρηγόρης Γκίκας, με το θάρρος της γνώμης του, καταθέτει μια ουσιαστική πρόταση, η οποία δεν έχει φόντο τον λαϊκισμό, όπως με άλλες αναλύσεις συμβαίνει.
Θα επιχειρήσουμε να υπενθυμίσουμε τις τακτικές και τις επιλογές εκείνης της εποχής, με την ελπίδα, ότι κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, όσοι πρέπει να έχουν λόγο σ’ αυτή την αναζήτηση, δεν θα επιλέξουν τον ίδιο δρόμο, αλλά θα δουν τα πράγματα με περισσότερη σοβαρότητα, αν θέλουν να μείνει κάτι στον τόπο και το ΤΕΙ Ηπείρου να έχει προοπτική.
Οι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας, εκείνη την εποχή έβλεπαν το πρόβλημα του ΤΕΙ μόνο ως αριθμούς. Με μπακαλίστικους λογαριασμούς, προσπαθούσαν να δώσουν λύση σ’ ένα πρόβλημα της εποχής, που είναι η τεχνολογική εκπαίδευση, ως μοχλός ανάπτυξης της περιφέρειας. Μπακαλίστικα έλεγαν. Τόσοι σπουδαστές, χωρίς την βάση του 10. Τόσα εστιατόρια, τόσα σουβλατζίδικα, τόσες καφετέριες, τόσα χοροπηδάδικα, τόσοι εργαζόμενοι σ’ αυτά, άρα πάμε καλά, η Άρτα ή η Πρέβεζα έχει ανάπτυξη, οπότε καλό είναι να ζητήσουμε κι άλλο κανένα τμηματάκι, αδιαφορώντας αν αυτό μπορεί να είναι επιλογή του υποψηφίου σπουδαστή. Πετυχημένη η προσέγγιση που είχε κάνει τότε συνεργάτης της εφημερίδας «Η ΠΡΩΙΝΗ», που είχε χαρακτηρίσει τις αντιδράσεις για την βάση του 10, όχι ως παρέμβαση και αγώνα για την επιβίωση και την προοπτική του ΤΕΙ και των ΤΕΙ της ελληνικής περιφέρειας, αλλά ως «μάχη της καφετέριας και του σουβλατζίδικου».
Ποιος δεν θυμάται κάποιες δηλώσεις αυτοδιοικητικών και άλλων εκπροσώπων μαζικών φορέων και της περιοχής μας, που μόνο με αριθμούς ασχολούνταν και ούτε που είχαν υπολογίσει την προοπτική, την βιωσιμότητα του ιδρύματος. Ψιλά γράμματα αυτά, που αν κανένας επιχειρούσε να τα αναλύσει, έπρεπε να πει και αλήθειες, οι οποίες όμως δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τις λαϊκίστικες επιλογές των τοπικών παραγόντων.
Αυτό έγινε τότε απ’ τους παράγοντες της τοπικής κοινωνίας και σήμερα, με περισσότερη ψυχραιμία πρέπει να αναλυθεί αν ήταν σωστή η επιλογή του τότε και πως σήμερα, οι επιλογές που θα γίνουν και τα αιτήματα που θα τεθούν, θα είναι σε σωστή κατεύθυνση, έτσι ώστε όλοι μαζί, να διασφαλίσουν και την προοπτική του ιδρύματος, αλλά και την όποια ανάπτυξη της περιοχής.
Στο ίδιο μήκος κύματος, κινήθηκαν τότε, για να απαντήσουν στην πρόταση που είχε κατατεθεί και οι ακαδημαϊκοί παράγοντες. Όχι σε πρώτο πλάνο το ίδρυμα και η προοπτική του, η οποία δείχνει να χάνεται πλέον, αλλά το πώς ο ένας καθηγητής και ο άλλος βοηθός, θα κρατήσουν τις θέσεις τους και ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ, πως θα συνεχίσουν να κινούνται τα προγράμματα, τα οποία κανένας δεν βάζει σε εξέλιξη για την «ψυχή της μάνας του». Τι κι αν το Τμήμα Αλιείας στην Ηγουμενίτσα, όπως και άλλα στην Άρτα, δεν έχουν κανέναν σπουδαστή ή έναν δύο το πολύ. Να μείνουν δέκα καθηγητές και ας μην μείνει τίποτα. Να μπουν σε δρόμο τα προγράμματα και από κει και πέρα ας κρίνουν άλλοι. Γι’ αυτό φτάσαμε στο σημείο, να περιλαμβάνεται το ΤΕΙ Ηπείρου, στην λίστα των ιδρυμάτων, που σπαταλούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για προγράμματα κι ας μην έχουν σπουδαστές.
Να θυμίσουμε ότι και τότε η πρόταση του προέδρου έκανε λόγο για συνένωση των τμημάτων, ώστε αυτά να γίνουν πιο ελκυστικά και να καλύπτουν τις θέσεις που προγραμματίζουν και σε τελική ανάλυση, να λειτουργήσουν σωστά, να λειτουργήσουν στην κατεύθυνση που όλοι επιζητούν.
Όμως όπως όλοι λένε, «αν δεν τσακίσεις αυγά, ομελέτα δεν κάνεις». Οι παράγοντες της ακαδημαϊκής κοινότητας όμως ήθελαν «ομελέτα, χωρίς να τσακίσουν αυγά». Διαφώνησαν τότε και τα πράγματα έμειναν όπως είχαν. Τμήματα και τμηματάκια, αλλά χωρίς σπουδαστές. Για να έρθει η νέα υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, να καταργήσει την βάση του 10, αλλά και πάλι το ΤΕΙ Ηπείρου, σε ότι αφορά την προσέλκυση σπουδαστών, να βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος και κανένας να μην μπορεί να πει κάτι για το μέλλον του, με σιγουριά.
Τα λάθη που έγιναν είναι καταγεγραμμένα. Τα υπενθυμίσαμε με τον καλύτερο τρόπο. Είναι σίγουρο πως όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με το θέμα ουσιαστικά, θα πρέπει να μην κάνει τις ίδιες επιλογές.
Ο πρόεδρος του ΤΕΙ Ηπείρου Γρηγόρης Γκίκας και σ’ αυτή την φάση κάνει την καλή αρχή. Κάνει προτάσεις ουσίας. Έρχεται και σε ρήξη με τους παράγοντες, που βλέπουν το ΤΕΙ Ηπείρου και την προοπτική του, με τον τρόπο που παραπάνω περιγράφουμε. Θα τον ακολουθήσουν άλλοι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας και της ακαδημαϊκής κοινότητας;
Υπάρχει μια ακόμη ευκαιρία για την Άρτα
Του ΚΩΣΤΑ ΓΚΕΤΣΗ
Αυτές τις ημέρες συζητείται η νέα διάρθρωση των ΤΕΙ της Περιφέρειας και στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης έγινε και η πρόταση του προέδρου του ΤΕΙ Ηπείρου Γρηγόρη Γκίκα. Υπάρχουν τμήματα διάσπαρτα, σε διάφορες πόλεις και κοντά στην Άρτα, που μπορούν να ενταχτούν στο ΤΕΙ Ηπείρου και να λειτουργήσουν και αυτά τα τμήματα καλύτερα και φυσικά και το ΤΕΙ Ηπείρου, να έχει στην διάθεσή του σχολές ολοκληρωμένες, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλον θα βοηθήσουν στην ανάπτυξή του και την καλύτερη προοπτική για τον τόπο μας.
Ως τέτοια παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε τις διάσπαρτες σχολές του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, που έτσι κι αλλιώς εκεί που βρίσκονται δεν έχουν καμία προοπτική. Ένα τμήμα πληροφορικής, με διαφορετικό αντικείμενο απ’ αυτό του τμήματος του ΤΕΙ Ηπείρου, που έχει έδρα την Λευκάδα, αντιμετωπίζει πλείστα όσα προβλήματα λειτουργίας και η μόνη του διέξοδος είναι να μεταφερθεί στην Άρτα και να ενσωματωθεί στην ανάλογη σχολή που προτείνεται να δημιουργηθεί με αυτό το αντικείμενο. Το ίδιο συμβαίνει και με το τμήμα μουσικής τεχνολογίας, που άνετα μπορεί να ενσωματωθεί στην ανάλογη σχολή του ΤΕΙ Ηπείρου, που διαθέτει το πολύ καλό τμήμα Λαϊκής και παραδοσιακής Μουσικής.
Αν κανένας αναζητήσει λύσεις στο πλαίσιο της συνένωσης των τμημάτων των ΤΕι της περιφέρειας, η Άρτα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, λόγω της καλής υποδομής που διαθέτει. Έχει τα αναγκαία κτίρια, την στιγμή που σε άλλες πόλεις τα τμήματα των ΤΕΙ στεγάζονται σε νοικιασμένα κτίρια, τα οποία δεν πληρούν τις αναγκαίες προϋποθέσεις και φυσικά δεν δείχνουν εικόνα, ενός σύγχρονου τεχνολογικού ιδρύματος. Υπάρχει και η τεράστια εμπειρία, που έχουν οι άνθρωποι του ΤΕΙ Ηπείρου, την οποία δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανένας.
Κοντολογίς. Υπάρχουν προτάσεις και δυνατότητες να γίνει το ΤΕΙ Ηπείρου, ένα απ’ ατ καλύτερα ΤΕΙ της χώρας, τώρα που δίνεται αυτή η δυνατότητα, με την λογική της ουσιαστικής συγκρότησης των ιδρυμάτων και όχι της δημιουργίας τμημάτων και σχολών, για να καλύψουν αιτήματα πόλεων, που παλιότερα έβλεπαν την μία ή την άλλη σχολή ως υποδομή ανάπτυξης της πόλης ή της περιοχής.
Αυτό αν συνειδητοποιήσουν και οι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας και οι παράγοντες της ακαδημαϊκής κοινότητας, τότε σε μικρό διάστημα από τώρα θα μπορούμε να μιλάμε με καλύτερους όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου