Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Διαφορετικές συγκεντρώσεις και στην Άρτα

Του ΚΩΣΤΑ ΓΚΕΤΣΗ

Άντε πάλι να μιλήσουμε για την κατάντια των συνδικαλιστικών μας φορέων και στην μικρή Άρτα, όπου έτσι κι αλλιώς η συνεννόηση των εργαζομένων, θα έπρεπε να είναι δεδομένη, μιας και τα προβλήματα που υπάρχουν και αυτά που έρχονται μόνο με την ενότητα του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, μπορούν να αντιμετωπιστούν.
Άλλη συγκέντρωση το ΠΑΜΕ, με το Εργατικό Κέντρο, του οποίου την πλειοψηφία της διοίκησης έχει το ΚΚΕ, άλλη συγκέντρωση η ΑΔΕΔΥ, που την πλειοψηφία έχει το ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν ο πρόεδρος ανήκει στον ΣΥΝ. Ζητάει να μην περάσει ο εργασιακός μεσαίωνας, λες και τον εργασιακό μεσαίωνα, δεν τον έφερε το κόμμα στο οποίο ανήκουν και ψηφίζουν.
Με τις ιδιοτροπίες της η κάθε παράταξη και φυσικά με κομματική γραμμή, για το τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν. Ο λεγόμενος κυβερνητικός συνδικαλισμός, που χωρίζει (όπως λειτουργούσε πάντα) αντί να ενώνει τους εργαζόμενους, δείχνει να κυριαρχεί στην Άρτα και φυσικά να απομακρύνει τους εργαζόμενους απ’ τους κοινωνικούς αγώνες.
«Τελευταία φορά που πήγα σε συγκέντρωση» μας έλεγε συμπολίτης μας, ο οποίος λίγες ημέρες πριν έκανε λόγο για την αναγκαιότητα συμμετοχής στις κινητοποιήσεις, αφού άλλος τρόπος αντίστασης στην λαίλαπα των κυβερνητικών μέτρων δεν υπάρχει. Κι όμως απογοητεύτηκε απ’ το θέατρο του παραλόγου, που είχε ως πρωταγωνιστές τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές.
Πόσοι άλλοι εργαζόμενοι, θα ένοιωσαν την ίδια απογοήτευση με το θέαμα που παρουσιάζουν οι δυό ξεχωριστές κινητοποιήσεις; Εκατοντάδες είναι η απάντηση, η οποία όμως ουδόλως προβληματίζει όσους αποφασίζουν να λειτουργήσουν έτσι και να σχεδιάσουν την αντιπαλότητα των εργαζομένων, άρα την επιβίωση των κυβερνητικών παραγόντων, που με χαρακτηριστική άνεση προτείνουν και ψηφίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα.
Η πρόταση είναι σαφής και την καταθέτουν οι πάντες. Οι λίγοι όμως κυβερνητικοί συνδικαλιστές έχουν την δυνατότητα να λειτουργούν κόντρα στην πρόταση που κάνουν όλοι και να έχουν μερικούς ακόμη εργαζόμενους πίσω τους για να τους νομιμοποιούν.
Και φυσικά τα νομοσχέδια που θα ακολουθήσουν, θα είναι πιο βαριά για τον εργαζόμενο, που «δεν έχει στον ήλιο μοίρα».
Ας τους χαιρόμαστε λοιπόν τους συνδικαλιστές μας και τοπικά. Ας τους επιτρέψουμε, να σχεδιάζουν πως θα περάσουν τα πιο αντιλαϊκά μέτρα. Και να τους ανεχόμαστε κιόλας, όταν δηλώνουν ότι κάνουν αγώνα υπέρ των εργαζομένων. Ντροπή!

Δεν υπάρχουν σχόλια: