Αξέχαστη και μαγική βραδιά με τα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη. Έγινε η επίσημη ανακήρυξή του ως επίτιμος Δημότης Πέτα. Δημήτρης Μπάσης, Καλλιόπη Βέττα και Λίνα Ορφανού με την ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» επί 2,5 ώρες ερμήνευαν κλασικά τραγούδια του Περίπου 1.200 άτομα παρακολούθησαν χθες βράδυ τη μεγάλη συναυλία της λαϊκής ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» με τον Δημήτρη Μπάση, την Καλλιόπη Βέττα και τη Λίνα Ορφανού στο χοροθέατρο «Νταμάρι», με την οποία κορυφώθηκαν οι φετινές εκδηλώσεις του Δήμου Πέτα για τα Φιλελλήνια. Λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας, έγινε η επίσημη ανακήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη ως επιτίμου δημότη του Δήμου Πέτα. Με απόφασή του στις 14-1-2010, το Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Πέτα, ομόφωνα ανακήρυξε επίτιμο δημότη του Δήμου Πέτα τον Μίκη Θεοδωράκη, για την πολιτιστική του προσφορά στον τόπο. Την απόφαση διάβασε ο πρόεδρος του Δ.Σ. Πέτα Στάθης Κακαριάρης ενώ την αναμνηστική πλακέτα της ανακήρυξης ως επίτιμου δημότη του Μ. Θεοδωράκη απ’ το Δήμο Πέτα, παρέλαβε από το Δήμαρχο Πέτα Θεόδωρο Μουσαβερέ, ο εκπρόσωπος της λαϊκής ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης». Ο ίδιος ο μουσικοσυνθέτης δεν μπόρεσε να παραβρεθεί λόγω της ηλικίας του, που καθιστά δύσκολες τις μετακινήσεις του, έστειλε όμως μία συγκινητική επιστολή η οποία διαβάστηκε απ’ τον πρόεδρο του Δ.Σ. Πέτα. Από τις πιο μεγάλες στιγμές για το Δήμο Πέτα, χαρακτήρισε τη χθεσινή βραδιά ο Δήμαρχος Πέτα Θεόδωρος Μουσαβερές στο σύντομο χαιρετισμό. "Απόψε ανακηρύττουμε επίτιμο δημότη έναν μεγάλο Έλληνα, έναν μεγάλο πατριώτη, τον Μίκη Θεοδωράκη. Τον ευχαριστούμε μέσα απ’ την ψυχή μας για ό,τι έκανε, για ό,τι προσέφερε σ’ αυτή την πατρίδα, τον ευχαριστούμε μέσα απ’ την ψυχή μας γιατί είναι ένα κομμάτι της" τόνισε ο Δήμαρχος. Στον πανέμορφο χώρο του χοροθεάτρου «Νταμάρι» ακολούθησε η συναυλία με παλιά κλασικά τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη, ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες: «Η γειτονιά των Αγγέλων», «Φαίδρα», «Πού πέταξε το αγόρι μου», «Ανατολή σε λέγανε», «Μάνα μου και Παναγιά», «Γωνιά Γωνιά», «Όταν σφίγγουν το χέρι», «Δραπετσώνα», «Λίγο ακόμα», «Θα σημάνουν οι καμπάνες», «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις», που σιγοτραγούδησε το κοινό, είναι μερικά από τα τραγούδια που ακούστηκαν από τις εξαίσιες φωνές των καλλιτεχνών, σε μουσική Μ. Θεοδωράκη, σε ένα πρόγραμμα που κράτησε περίπου 2,5 ώρες και έκλεισε με τον πασίγνωστο «Ζορμπά». Αγαπημένες μελωδίες του Μ. Θεοδωράκη, της μουσικής αυτής ιδιοφυίας που άλλαξε το τοπίο της ελληνικής μουσικής πραγματικότητας, όπου βρίσκουν έκφραση η ποίηση, η φιλοσοφία, η πολιτική και κοινωνική ευαισθησία, η μαχητικότητα, οι ευτυχίες, οι δυστυχίες και ο πόνος της ζωής. Στην επιστολή που έστειλε ο Μίκης Θεοδωράκης ανέφερε: «Αγαπητοί φίλοι και φίλες, Η συναυλία αυτή μου θυμίζει μια αξέχαστη βραδιά που πέρασα στα 1966 στο τότε χωριό σας και τώρα Δήμο Πέτα. Ήμουν Βουλευτής και το κόμμα μου, η ΕΔΑ, είχε διοργανώσει για το απόγευμα πολιτική συγκέντρωση, στην οποία θα ήμουν ομιλητής. Μαζεύτηκαν πολλές εκατοντάδες φλογεροί οπαδοί και με περίμεναν. Όμως εγώ δεν ερχόμουν… Καθυστερούσα καθώς στη διαδρομή μου από την Κέρκυρα με αυτοκίνητο, συναντούσα συνεχώς εμπόδια από την Χωροφυλακή στην Ηγουμενίτσα, στην Πρέβεζα και στην Άρτα κι έτσι φτάσαμε τελικά στις 12 τα μεσάνυχτα στο Πέτα, όπου μας είχαν προλάβει καμιά κατοσταριά χωροφύλακες με επί κεφαλής έναν συνταγματάρχη. Οι λίγοι υπομονετικοί που με περίμεναν, τρομοκρατημένοι χώθηκαν στο καφενείο, ενώ εγώ φώναζα δυνατά για να με ακούσουν – απευθυνόμενος στον συνταγματάρχη – λόγια διαμαρτυρίας και οργής όπως «Δεν ντρέπεστε να ‘ρχεστε τα μεσάνυχτα να τρομοκρατείτε τους οπαδούς μας; Είναι ή δεν είναι ελεύθεροι πολίτες; Σας παρακαλώ φύγετε αμέσως, διαφορετικά θα σας καταγγείλω αύριο στη Βουλή…». Χάρηκαν πολύ οι λιγοστοί Εδαΐτες του Πέτα και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα. Μπήκα κι εγώ στο μαγαζί κι έκανα στη μία τη νύχτα και μέσα σε ατμόσφαιρα μεγάλου ενθουσιασμού την πιο πρωτότυπη ομιλία της ζωής μου περικυκλωμένος από τους χωροφύλακες που δεν πίστευαν στα μάτια τους για όσα έβλεπαν και άκουγαν. Αυτή η εικόνα έμεινε χαραγμένη στον νου μου για το ηρωικό Πέτα και χαίρομαι γιατί με την συναυλία της Ορχήστρας που έχει το όνομά μου και μέσα από τα τραγούδια μου νοιώθω ότι παίρνω την τελική μου «εκδίκηση» πάνω στις μαύρες δυνάμεις που καταδυνάστευαν το λαό μας, αποδεικνύοντας ότι το δίκιο και η ομορφιά πάντοτε θριαμβεύουν. Είναι κι αυτό ένα μικρό ιστορικό δίδαγμα, το ότι η αγάπη για την Πατρίδα που φλόγιζε τις καρδιές μας – και που σήμερα μας είναι τόσο αναγκαία – είναι το μοναδικό όπλο για να προχωρεί ένας λαός προς την ελευθερία, την πρόοδο και την ευημερία. Σας χαιρετώ όλες και όλους με μεγάλη εκτίμηση και αγάπη. Γεια σας. Μίκης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου