Το ξέρουμε ότι υπάρχεις

Της ΔΩΡΑΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑ
ΕΚπαιδευτικού

Είναι γεγονός ότι έχουν μονοπωλήσει τον τελευταίο καιρό το ενδιαφέρον μας- και λογικό- τα οικονομικά, εργασιακά και ασφαλιστικά μέτρα. Πέραν από τις συνέπειες που έχει για τον καθένα μας, για τους πολιτικούς ή και για το πολιτικό σύστημα αυτή η πραγματικότητα, έχουμε να γευόμαστε και τα αποτελέσματα των υπαρξιακών αγωνιών των ανερχόμενων κομματικών αστέρων, οι οποίοι λόγω του αντικειμένου τους νιώθουν παραγκωνισμένοι και απόντες από την επικαιρότητα, οπότε αρχίζουν τα πυροτεχνήματα διεκδικώντας μια θέση στο πάνθεον της δημοσιότητας.
Έτσι, η δυνάμει «Ελληνίδα Σεγκολέν» ασφυκτιώντας στη μοναξιά του αχανούς, νεόδμητου υπουργείου της «χτυπά» όλο και συχνότερα τελευταία στο όνομα του κοσμογονικού έργου που έχει αναλάβει στο χώρο της εκπαίδευσης.
Κυριολεκτικά και χωρίς να υπερβάλλω, ό,τι του κατεβαίνει καθενός που είναι διαφορετικό από το υπάρχον, ενθουσιάζει την υπουργό, το υιοθετεί ως καινοτόμο και το δρομολογεί, ανεξάρτητα της χρησιμότητας, της ορθότητας, της ρεαλιστικότητας, της ωφελιμότητας και τελικά της αποτελεσματικότητάς του για μια εκπαίδευση που πολλά έχει υποφέρει από τις προσωπικές εμπνεύσεις και πολιτικές στρατηγικές των υπουργών που την υπηρετούν την τελευταία εικοσαετία και βάλε.
Επιλεκτικά τελευταία σοδειά του είδους ήταν το τελευταίο διάστημα: α) το σχέδιο αυτοαξιολόγησης που έφτασε στις σχολικές μονάδες, β)το Νέο Σχολείο, γ) οι διαδραστικοί πίνακες, δ) οι Μέντορες των νεοδιοριζόμενων εκπαιδευτικών, ε) η ανατροπή του υφιστάμενου διοικητικού σχήματος και των εσωτερικών διαδικασιών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση…
Το καθένα από τα παραπάνω αποτελεί και ξεχωριστό ζήτημα ανάλυσης και «διαβούλευσης», ωστόσο θα ασχοληθούμε σήμερα με ένα από αυτά, χωρίς να μας διαφεύγει η σημαντικότητα των υπόλοιπων για μελλοντική ενασχόληση. Καταρχήν και για να εξηγούμαστε, με τη θεώρηση που προκύπτει από μια προσωπική υιοθέτηση διαλεκτικής αντίληψης, δεν συνηθίζω να απορρίπτω ή να αποδέχομαι κάτι άκριτα, ως ακατάλληλο ή ως θετικό χωρίς να ερμηνεύω τις πτυχές του.
Το Νέο Σχολείο: είναι γεγονός, ότι ως αλλαγή και αν λάβουμε υπόψη τις εκπαιδευτικές λειτουργίες που οφείλει να υπηρετεί ο θεσμικός οργανισμός «σχολείο», ο σχεδιασμός του Νέου Σχολείου είναι προς θετική κατεύθυνση, αλλά εκτιμούμε ότι ήρθε στο προσκήνιο «αβασάνιστα», πρόχειρα και στη λογική τού «λίγο απ’ όλα». Δεν θα σταθώ στις συνεχώς επικαλούμενες ελλειμματικές υλικοτεχνικές υποδομές, που βέβαια είναι υπαρκτές, αλλά όχι απαγορευτικές για το εγχείρημα και τούτο γιατί, αν περιμέναμε την τελειότητα των υποδομών ούτε το σχολείο στη σημερινή, συμβατική του μορφή θα έπρεπε να λειτουργεί. Εξάλλου κανένας τομέας ιδιωτικός ή δημόσιος, κοινωνικός ή θεσμοθετημένος δεν πληροί ούτε δύναται να διεκδικήσει την τελειότητα.
Το Νέο Σχολείο ευαγγελίζεται να απαλλάξει τον οικογενειακό προϋπολογισμό από εξωσχολικές δραστηριότητες που εντάσσονται πλέον στο πρόγραμμά του (ξένες γλώσσες, μουσική, εικαστικά, πληροφορική, χορός…) και αυτό είναι θετικό, αρκεί να υποστηριχτεί από αντίστοιχους διορισμούς, από επιμορφώσεις, συγκεκριμένες και ουσιαστικές στα παιδαγωγικά και τη διδακτική και φυσικά από οικονομική επάρκεια των λειτουργικών αναγκών που προκύπτουν από τα επιχειρούμενα δεδομένα.
Όμως, όσοι υπηρετούμε στην εκπαίδευση, γνωρίζουμε για περικοπές διορισμών και θα είναι όχι απλά άστοχο, αλλά και επίφοβο να επιφορτιστούν μη ειδικευμένοι εκπαιδευτικοί με αντικείμενα που δεν «κατέχουν». Εξάλλου πρέπει να ξεπεραστεί η αντίληψη που ήθελε τον εκπαιδευτικό της Α/θμιας ως περίπτερο γνώσεων που μας εξυπηρετεί σε όλα. Επιπλέον, την τρέχουσα χρονιά όλοι είμαστε μάρτυρες δραστικών περικοπών στις επιχορηγήσεις των σχολικών επιτροπών, που έχουν καταστήσει ήδη, είδος πολυτελείας υλικά καθημερινής χρήσης και αναγκαιότητας.
Και αν υποθέσουμε ότι τα προβλήματα αυτά, που δεν είναι και τα μόνα, ξεπερνιούνται, η εισαγωγή ξένης γλώσσας στις Α΄και Β΄τάξεις του Δημοτικού, δηλαδή στα παιδιά που επιχειρούν να μάθουν τους κώδικες και τη χρήση της δικής τους γλώσσας, πού «κολλάει»; Ποιες έρευνες το υποστηρίζουν και πού αυτό εφαρμόζεται; Σε ανάλογη ερώτησή μας σε υπεύθυνα για τις διαδικασίες αυτές πρόσωπα, αλλά και στη σχετική εγκύκλιο αναφέρεται ως πεδίο εφαρμογής το Κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα. Για όνομα του Θεού και το εννοώ. Το παραπάνω εκπαιδευτικό σύστημα, και εδώ για λόγους και μόνο αξιοπιστίας θα μου επιτρέψετε να επικαλεστώ μεταπτυχιακές, πρόσφατες και συνεχιζόμενες περί των Επιστημών της Αγωγής προσωπικές σπουδές, έχει καταγραφεί και καταχωριστεί ως ένα εντατικοποιημένο, εξετασιοκεντρικό και ξεπερασμένο σύστημα που διέπεται από τις αρχές του επιθεωρητισμού και της κοινωνικής αποτελεσματικότητας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις επιπτώσεις στη διαμορφούμενη προσωπικότητα των μαθητών. Πουθενά στη σχετική βιβλιογραφία δεν αναφέρεται ως θετικό παράδειγμα το εν λόγω σύστημα. Εκεί θα το πάμε τώρα, κ. υπουργέ; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Η λατρεία σας στην αγγλική γλώσσα είναι δηλωμένη και δικαίωμά σας, αλλά όχι σε βάρος της απρόσκοπτης μαθησιακής πορείας των παιδιών. Φρενάρετε λίγο την τεχνοκεντρική σας αντίληψη και δώστε το απαιτούμενο βάρος σε διαδικασίες που οδηγούν σε διανοητική χειραφέτηση και όχι σε κουρασμένα μυαλά. Έχουμε τέτοια πολλά,… καλή ώρα.

ΥΓ1: Σε εκείνα τα παρατηρητήρια τιμών της κ. Κατσέλη, ακόμη να φτάσουν οι διόπτρες;
ΥΓ2: Οι παλαιότερες γενιές βίωσαν το «κατοχικό σύνδρομο». Οι τρέχουσες και μελλοντικές γενιές θα έχουν την εμπειρία του «μνημονιακού συνδρόμου».
ΥΓ3: Γιατί γκρινιάζει και ζορίζεται ο εθνοπατέρας του ΛΑΟΣ για το μνημόνιο; Δεν το ψήφισε ή του το είχαν μεταφράσει λάθος και τώρα το κατάλαβε;
ΥΓ5: Αφού ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει τη λύση για οικονομική διέξοδο και συγχρόνως για απαλλαγή από το μνημόνιο, γιατί δεν την προτείνει στην Κυβέρνηση; Εκτιμώ ότι η δεδομένη ευγένεια του Πρωθυπουργού θα του το αναγνώριζε και θα του πίστωνε την πατρότητα της σωτηρίας μας. Δηλαδή, πρέπει να εκλεγεί αυτός για να σωθούμε; Κι αν δεν βγει; Κι αν μέχρι τότε το ξεχάσει;
ΥΓ 4: Ο Φώτης Κουβέλης, δεν κάνει – από παλιά και όχι συγκυριακά τώρα- χρήση του προνομίου που σχετίζεται με την παραχώρηση υπηρεσιακού αυτοκινήτου λόγω της ιδιότητας του βουλευτή. Τυχαίο;… δε νομίζω.