Καλά, εσύ πέθανες νωρίς…

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΚΑΡΑΝΗ

Έχεις 14 χρόνια νεκρός και ίσως «πατέρα του απόγονου σου, δεν τα έμαθες τα νέα». Τα μνημόσυνα τα δικά σου τώρα πλέον είναι ένα τεράστιο μνημόσυνο της χώρας αφού εσύ άνοιξες την μεγάλη κάνουλα που θα ξεχυνόταν το ποτάμι που μας πήρε και μας έφτασε σε θάλασσα χωρίς ακτές .Και δεν λογάριασες τότε στην παντοδυναμία σου να αφήσεις μία βάρκα ή έστω διάσπαρτα σωσίβια για όσους θα άντεχαν το κολύμπι.
Θα μπορούσα άνετα να είχα το παρατσούκλι «Αλλαγίτσα», διότι ανήκω στην γενιά που δεν γνώρισε άλλο τίποτε παρά το πολιτικό σου κατασκεύασμα, που χωρίς ακόμη να αποδειχθεί, 36 χρόνια μετά την γέννησή του, ονομάστηκε Κίνημα. Το μόνο που κίνησε μέσα στα χρόνια ήταν η πέτρα από την κορυφή που σήμερα έφθασε στον πάτο. Από τον πάτο σου γράφουμε «πατέρα του απογόνου σου, που δεν έμαθες τα νέα». Ακούμε την προηγούμενη γενιά να σε αποκαλεί «ηγέτη μεγάλο» και ότι έβγαλες την χώρα από τον φόβο του χωροφύλακα και τον φόβο του ρουφιάνου. Έκανες και εκείνες τις φοβέρες κινήσεις εντυπωσιασμού δίνοντας στους φακελωμένους το δικαίωμα να δουν το «φακέλωμα» τους. Με τον ίδιο τρόπο πάλι, βάζοντας σε ισχύ τις Τοπικές Οργανώσεις, σωρηδόν αυτοφακελωνόνταν όλοι από την Πέρα Ραχούλα μέχρι την Κάτω Ποταμιά, για τον δρόμο της Αλλαγής που έταζες. Πραγματικά τα άλλαξες όλα. Και με ένα σύνθημα που ακόμη ηχεί στα αφτιά μας ψάχνουμε σήμερα μέσα στις άδειες τσέπες μας το «Όλα» του Τσοβόλα. Διότι, «πατέρα του απογόνου, δεν τα έμαθες τα νέα»: Τα χάσαμε όλα.
Ακόμη και ως αντιπολίτευση είχες το χάρισμα να λες πολλά και φαμφαρώδη στο βήμα της Βουλής όπως εκείνο το : «Προτιμούμε η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες». Τριάντα χρόνια μετά από αυτή την φράση σου σε ενημερώνουμε ότι η Ελλάδα πλέον δεν ανήκει ούτε στην Δύση, ούτε στην Ανατολή, αλλά ούτε στον εαυτό της. Ανήκει σε Ταμεία και Τράπεζες. Και μην κοιτάς με απορία μέσα από τα σύννεφα! Από τότε ως «ηγέτης» σίγουρα θα ήξερες την κατάληξη της μικρής αυτής χώρας που ελπίδα ζητούσε αλλά και αυτή ξέφτισε σαν το παλιό αντισυμβατικό ζιβάγκο σου.
Πήρες μια ιδέα που λέγεται «σοσιαλισμός» και την ισοσκέλισες, με αυτό που λέμε αναξιοκρατία. Τα αποτελέσματα αυτής σήμερα τα πληρώνουμε όλοι μας. Διότι ανοίγοντας την πόρτα και δίνοντας εξουσία σε άπληστους που τους εμπιστεύτηκες και τους είχες και ως πολιτικά τέκνα, έκαναν μικρές αυτοκρατορίες από άκρη σε άκρη της χώρας με τριτοκοσμικά συστήματα ψηφοθηρίας που είναι και γνωστά ως ρουσφέτια. Κάτω από την φωτογραφία σου που κοσμούσε τοίχους υποψηφίων «παιδιών του λαού» να είσαι σίγουρος ότι γινόταν μεγάλα αλισβερίσια. Από πάνω ο ηγέτης και από κάτω η συναλλαγή.
Στον πάτο του βαρελιού που βρισκόμαστε και βλέπουμε ότι έχει κι άλλο πάτο παρακάτω, μην έχοντας μεροκάματο, κάνουμε τον απολογισμό της πολιτικής σου. Ακόμα και εκείνο: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά», μας φαίνεται τώρα γελοίο, διότι πραγματικά χάραξες τέτοια πολιτική που ακόμη και η «Δεξιά» έγινε κλώνος του δικού σου δημιουργήματος. Φαντάσου ότι επί κυβέρνησης προ του απογόνου σου, δε καταλάβαμε καμία διαφορά. Μόνο το χρώμα των σημαιών άλλαζε και οι φάτσες στα υπουργικά έδρανα. Το μόνο που άλλαξε ήταν το χρωστάμε. Αλλά αυτό ξεκίνησε από τις ημέρες σου και τώρα έχει φθάσει σε γαλαξιακό επίπεδο.
Όσο για τα «Περήφανα Γηρατειά» την βγάζουν δεν την βγάζουν. Διότι «πατέρα του απογόνου σου, δεν τα έμαθες τα νέα». Κλέβουν με νόμο τον ιδρώτα χρόνων εργασία τους για να κλείσουν τις κομπίνες των «πολιτικών τέκνων» και του συρφετού τους. Όσο για τα «Νιάτα της Ελλάδος» πάλι δεν σου τα είπαν τα νέα. Κλέβουν από την τσέπη τους με νόμο γιατί οι γάμοι και οι δεξιώσεις των «παιδιών του λαού» ήταν αυτοκρατορικές. Όσο για τους «αγρότη, οικοδόμο και εργάτη, στυλοβάτες της Ελλάδος», ξεφτιλίζονται καθημερινώς στα σπίτια τους επιστρέφοντας με άδεια χέρια. Όσο για τους μικρομεσαίους, άστους αυτούς. Αυτούς τους είχες από τότε να λαδώνουν την μηχανή με τις πολλές μασέλες.
Τα’ μαθες τα νέα, πατέρα του απογόνου σου; Κατάφερες να κάνεις έναν λαό με πράσινο αίμα. Έναν λαό που στην πιο κρίσιμη στιγμή της Ελλάδας από το 1940, κάθεται και δε μιλά. Κάθεται και υπομένει γιατί νομίζει ότι ο ήλιος θα ανατείλει και θα τον οδηγήσει ξανά. Γιατί ελπίζει ότι θα σεργιανίσει ξανά στους μπαξέδες. Μόνο που ο ήλιος τα Καλοκαίρια μας είναι πλέον «με δόντια» και οι μπαξέδες δόθηκαν αντιπαροχή.