Μετά τον Γιώργο Τι;

Του ΧΡΗΣΤΟΥ Δ. ΒΙΤΣΙΟΥ

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, τόσο από το Βήμα της Βουλής όσο και σε δημόσιες δηλώσεις του, τόνισε ότι δεν τον ενδιαφέρει εάν η σημερινή θητεία του ως Πρωθυπουργός θα είναι η πρώτη και τελευταία του.
Η παραπάνω δήλωση του Πρωθυπουργού θα μπορούσε να ερμηνευθεί είτε ως πράξη πολιτικής ανδρείας και ηθικής, είτε ως αδυναμία απάντησης στις λαϊκές αντιδράσεις που συνιστά η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική.
Διότι πράγματι μια τέτοια δήλωση θα αναδείκνυε το μέγεθος του Πολιτικού Ανδρός στο βαθμό που η εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική θα ήταν η συνεπής έκφραση της προεκλογικά υποσχεθείσης.
Στην πραγματικότητα όμως που ζούμε η εξελισσόμενη κυβερνητική πολιτική κινείται σε πλήρη αντίθεση με όσα προεκλογικά αλλά και τους πρώτους μήνες μετεκλογικά διακήρυσσε ο Πρωθυπουργός.
Η απάντηση που δίνουν τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και η ηγετική (ΟΧΙ ολόκληρη) κυβερνητική ομάδα, είναι ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν τους εκφράζει, αλλά είναι αναγκαία, λόγω των συνθηκών που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν και που οφείλονται στην πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Σκοπός μου δε είναι να αναδείξω, εάν η εφαρμοζόμενη πολιτική αποτελούσε τον μονόδρομο για έξοδο από την κρίση (άλλωστε έχουν καταγραφεί τόσο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ όσο και στο δημόσιο διάλογο τελείως διαφορετικές απόψεις), αλλά να δούμε την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων το επόμενο διάστημα.
Πράγματι θα είχε ενδιαφέρον να προσεγγίσουμε την εικόνα που εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ, ως πολιτικό υποκείμενο, την κρίσιμη αυτή περίοδο για την κοινωνία και τη χώρα.
Όταν το 1974 ο αείμνηστος Α. Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, προχώρησε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, δεν το έκανε γιατί απλά ήθελε να ηγηθεί ενός νέου κόμματος, άλλωστε πολλοί ήταν εκείνοι που τον συμβούλευαν να ηγηθεί της Ένωσης Κέντρου και να διεκδικήσει άμεσα την διακυβέρνηση από τον Κ. Καραμανλή.
Το έπραξε γιατί διέβλεπε ότι με φθαρμένα υλικά και με παλαιοκομματικές νοοτροπίες δεν μπορούσε να εγγυηθεί μια νέα πορεία αλλαγής για την κοινωνία και τη χώρα.
Σήμερα 35 χρόνια μετά, με την κοινωνία και τη χώρα να βιώνουν τη μεγαλύτερη κρίση, το πολιτικό υποκείμενο (ΠΑΣΟΚ) έχει πλήρως απαξιωθεί, η δε λειτουργία του ως υποκείμενο πολιτικής πράξης εμφανίζει χαρακτηριστικά όμοια ή και χειρότερα της Προδικτακτορικής Ε.Κ.
Για τους παροικούντες της Ιερουσαλήμ είναι γνωστή η πορεία της κομματικής λειτουργίας την τελευταία 20ετία. Μια πορεία την οποία κ. Πρόεδρε υποσχεθήκατε κατά την τελευταία εκλογή σας ότι θα αλλάξετε και θα δημιουργήσετε ένα σύγχρονο σοσιαλιστικό προοδευτικό κόμμα με δημοκρατικές διαδικασίες και σεβασμό στη λειτουργία των μελών και των οργάνων.
Η εξελισσόμενη πραγματικότητα καταγράφεται τελείως διαφορετικά. Η ιδιότητα του μέλους έχει πλήρως απαξιωθεί. Τα όργανα δεν λειτουργούν και έχουν καταστεί πλήρως ανενεργά.
Οι Τοπικές Οργανώσεις έχουν κλείσει και το σύνθημα «το ΠΑΣΟΚ είναι ΕΔΩ», μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται στις τοπικές κοινωνίες.
Για όλους αυτούς τους λόγους: Εάν πράγματι κ. Πρωθυπουργέ και Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ δεν συμφωνείται με την αναγκαστικά! εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική, πρέπει πρώτα απ’ όλους να πείσετε, εμάς, τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ, που σας εμπιστεύθηκαν και σας ανέδειξαν Πρόεδρο του Κινήματος.
Πρέπει άμεσα να ανοίξει εσωκομματικός διάλογος με επαναλειτουργία του οργανωμένου ΠΑΣΟΚ. Πάρτε πρωτοβουλίες, επαναλειτουργήστε το Κόμμα, στείλτε σπίτι τους αδρανείς και ανίκανους.
Εμπιστευτείτε αυτούς που στήριξαν την εκλογή σας στη βάση των πολιτικών απόψεων που εκφράζεται και της ηθικής εικόνας που εκπέμπεται.
Ο πολιτικός χρόνος κυλά γρήγορα.
Το ερώτημα για την κοινωνία και τη χώρα δεν αφορά στο προσωπικό πολιτικό σας μέλλον, αλλά τις ανάγκες των κοινωνικών δυνάμεων που στήριξαν το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικό υποκείμενο κοινωνικής δικαιοσύνης και πατριωτικής αξιοπρέπειας.