Η ιστορία του ποδοσφαίρου ήταν πάντοτε βουτηγμένη στη βία

Βιβλιοπαρουσίαση: ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΑΧΑΝΑΣ

Η ιστορία του ποδοσφαίρου ήταν πάντοτε βουτηγμένη στη βία. Η πρώτη αναφορά σε αγώνα ποδοσφαίρου πηγάζει από ένα πολεμικό περιστατικό. Το έτος 1000, οι Βρετανοί υποτίθεται πώς γιόρτασαν τη νίκη τους επί του Δανού εισβολέα οπλαρχηγού αποχωρίζοντας το κεφάλι του από το σώμα και χρησιμοποιώντας το ως μπάλα…
Το 1100 η πρώτη Τρίτη της Σαρακοστής εορταζόταν σε ολόκληρη την Αγγλία με μαζικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες, κατά τους οποίους ολόκληρες πόλεις αναμετρούνταν μεταξύ τους. Πεντακόσιοι παίκτες από κάθε πλευρά. Ένα γήπεδο που θα μπορούσε να έχει μήκος πολλών μέτρων. Και αγώνες που διαρκούσαν όλη την ημέρα, χωρίς συγκεκριμένους κανόνες. Το άθλημα έγινε γνωστό ως «ποδόσφαιρο του όχλου» και το χάος που ακολουθούσε αυτούς τους ημι-οργανωμένους καβγάδες οδηγούσε σε τόσους πολλούς τραυματισμούς, σπασμένα κόκκαλα, ακόμη και θανάτους , ώστε το 1314 ο Εδουάρδος Β΄ εξέδωσε διάταγμα με το οποίο απαγορευόταν το ποδόσφαιρο. Και άλλες απαγορεύσεις εκδόθηκαν στη συνέχεια από τον Εδουάρδο Γ΄, τον Ριχάρδο Β΄ και τον Ερρίκο Δ΄. Αυτοί οι βασιλείς δεν είχαν ενοχληθεί μόνον από τη βία αυτού του αθλήματος , ανησυχούσαν επειδή η υπερβολική «ενασχόληση με το ποδόσφαιρο» είχε περιορίσει τον χρόνο που πριν αφιερωνόταν σε εξάσκηση στην τοξοβολία και το βασίλειο δεν θα ήταν ετοιμοπόλεμο σε περίπτωση ξένης εισβολής.
Με την ανάπτυξη των πυροβόλων όπλων, η τοξοβολία έπαυσε να αποτελεί απαιτούμενη δεξιότητα των στρατιωτών και προς τα τέλη του 17ου αιώνα ο Κάρολος Β΄ ενεθάρρυνε ενεργά το ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένοι κανόνες εισήχθησαν το 1801 και , όπως γνωρίζει ο κάθε μαθητής, ο Ναπολέων ηττήθηκε έπειτα από μιάμιση δεκαετία «στα γήπεδα του Ίτον» (Ο Δούκας Γουέλινγκτον, ο οποίος ήταν απόφοιτος του πανεπιστημίου Ίτον, γνώριζε ότι το ποδόσφαιρο έχει ελάχιστη σχέση με τον πόλεμο, όμως λέγοντας την παραπάνω φράση υπονοούσε ότι οι Γάλλοι είχαν ηττηθεί όχι από ανώτερη στρατηγική , καλύτερη τακτική ή αγνότερο πατριωτισμό, αλλά από τη ψυχραιμία , την αντοχή και την επιμονή για την τελειότητα και την επιτυχία του αντικειμενικού σκοπού , τα οποία μάθαιναν οι Βρετανοί αξιωματικοί στα γήπεδα των αθλημάτων, καθώς τα σπορ είχαν αρχίσει να γίνονται η πιο σημαντική δραστηριότητα στη ζωή του Άγγλου τζέντλεμαν) . Μετά το 1863, όταν συντάχθηκαν στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ οι κανόνες του σύγχρονου ποδοσφαίρου , το άθλημα εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Από τότε έχει εξελιχθεί στο πιο δημοφιλές και ευρύτερα διαδεδομένο άθλημα στην ιστορία του ανθρώπου.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Το κόκκινο σημειωματάριο» του Πολ Όστερ Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος)