Του ΣΤΑΘΗ ΜΠΑΛΙΑ*
Οι πρόσφατες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση υπήρξαν για άλλη μια φορά η αφορμή να αναδειχθούν τα μεγάλα και χρόνια προβλήματα δημοκρατίας που αντιμετωπίζει ο τόπος: κομματισμός, μετριοκρατία, υποτίμηση των θεσμών, επιβολή των μικροσυμφερόντων και της λαφυραγώγησης του κράτους και, εν τέλει, απαξίωση κάθε έννοιας του δημόσιου καλού. Θα έλεγα και κάθε έννοιας δημοκρατικού πατριωτισμού. Οι εκλογές αυτές έδωσαν αντίθετα στα πολιτικά κόμματα την ευκαιρία είτε να ξιφουλκήσουν στα ζητήματα γενικής πολιτικής, είτε να κατακτήσουν τα «κάστρα με το μέλι», είτε να καταγράψουν τις δυνάμεις τους, έχοντας σαν κύριο αν όχι αποκλειστικό μέλημά τους τη νίκη επί των αντιπάλων και την επιβεβαίωσή τους στο χρηματιστήριο των –αλίμονο, πόσο απαξιωμένων !- πολιτικών αξιών της χώρας.
Έτσι, οι φύλαρχοι των κομμάτων εξουσίας καταμετρούν σήμερα τα κέρδη τους, ενώ άλλοι προσπαθούν να πείσουν το ποίμνιο ότι δεν βαδίζουν προς τον γκρεμό αλλά προς τη σωτηρία. Ταυτόχρονα, το λεγόμενο πολιτικό σύστημα ανέδειξε τις παραδοσιακές του παθογένειες από τις οποίες πάσχει η ελληνική δημοκρατία εδώ και πολλά χρόνια και οι οποίες δεν αφήνουν τις υγιείς δυνάμεις της χώρας να προτάξουν μια άλλη πολιτική, πιο δίκαιη και πιο δημοκρατική για τη χώρα και τους πολίτες, κυρίως για τους φτωχούς πολίτες που είναι περιθωριοποιημένοι και δεν έχουν ουσιαστικά λόγο ούτε για τα πολιτικά πράγματα ούτε για την ίδια τη ζωή τους. Η μετατροπή από την κυβέρνηση των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε εκλογές για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα δεν έδωσε ώθηση στα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία απλώς παρεκάμφθη χάριν των δεύτερων, αλλά και δεν έλυσαν κανένα από τα μεγάλα πολιτικά –και κοινωνικά- προβλήματα της χώρας, τα οποία παραπέμφθηκαν σε ένα άδηλο και αβέβαιο μέλλον.
Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Διότι έφεραν στην επιφάνεια και μια άλλη πολιτική, μια έστω αχνή ελπίδα για αλλαγή στην πορεία των πολιτικών μας πραγμάτων, την οποία ενσάρκωσε το νεοσύστατο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Η εκλογή του κ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη και του κ. Καμίνη στην Αθήνα, οι οποίες ήταν επιλογές της Δημοκρατικής Αριστεράς με πρωτοβουλία του Προέδρου της Φ. Κουβέλη εκφράζουν την ελπίδα ότι υπάρχουν στην κοινωνία μας δυνάμεις υγιείς που σκέπτονται με όρους δημοκρατίας και αληθινής φιλοπατρίας. Δηλαδή, που σκέπτονται για το συμφέρον του τόπου και των απλών πολιτών με βάση τις αρχές της ισοπολιτείας και του κοινωνικού κράτους δικαίου, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στη δικαιοσύνη και στην ισότητα. Και προπαντός με σεβασμό στην κρίση και την ελευθερία του πολίτη, ο οποίος καλείται να πάρει τη ζωή στα χέρια του συμμετέχοντας στα κοινά και κάνοντας επιλογές με βάση το καλώς νοούμενο συμφέρον του που είναι ταυτόσημο με το συμφέρον της δημοκρατίας και της χώρας.
Οι πρόσφατες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση έδειξαν ότι ο τόπος έχει ανάγκη από πολιτικές δυνάμεις που έρχονται σε ρήξη με τις παραδοσιακές πολιτικές αντιλήψεις και πρακτικές, οι οποίες οδήγησαν τη χώρα όχι μόνο μπροστά στην πτώχευση, αλλά και στην αποδυνάμωση της δημοκρατίας και των αξιών της. Κυρίως όμως την οδήγησαν στη υπόσκαψη του κοινωνικού ιστού, στη διάλυση της συνοχής και στην υπονόμευση της αλληλεγγύης, πράγμα που είναι ακόμα χειρότερο.
Γιατί η ενότητα και η συνοχή της κοινωνίας είναι προϋπόθεση για τη δημοκρατία, για το κοινωνικό κράτος και για την αλληλεγγύη των πολιτών της. Η πολιτική που προτείνει η Δημοκρατική Αριστερά είναι ακριβώς μια πολιτική εθνικής συνεννόησης, δημοκρατικής ευθύνης, κοινωνικής αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και εντέλει αναζωογόνησης της ίδιας της δημοκρατίας. Η ενίσχυση των δυνάμεων που εκπροσωπεί η Δημοκρατική Αριστερά θα σημάνει όχι τόσο τη δικαίωση της επιλογής για την ίδρυση ενός νέου κόμματος, αλλά την ελπίδα για μια αριστερά σύγχρονη, δημοκρατική και αληθινά πατριωτική.
*Επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου