Ανεχόμαστε τους προβοκάτορες!

Του ΚΩΣΤΑ ΓΚΕΤΣΗ

Ν’ αποχαιρετήσουμε το 2010, που δεν μπορεί από κανέναν να χαρακτηριστεί καλή χρονιά, εκτός από κάποιους ανεγκέφαλους, που βγαίνουν στα καφενεία και μιλούν στους δυστυχισμένους πολίτες, για το νοικοκύρεμα της χώρας και άλλες τέτοιες μακακίες, που λέει ο χοντρός Πάγκαλος, ο οποίος διαπίστωσε ότι αυτός μαζί με τον εργάτη της οικοδομής έφαγαν τα λεφτά.
Η φτώχεια και η κρίση όμως δεν κάνει τους πολίτες να χάσουν την αξιοπρέπειά τους, για να κάνουν το σωστό. Να τους πάρουν στα πόδια και να μην τους επιτρέπουν να εμφανίζονται στα στέκια για να προκαλούν, επειδή βολεύονται να εκτελούν διατεταγμένη κομματική υπηρεσία, επειδή έχουν βάλει στο μυαλό τους κάποιο διορισμό (σ.σ. ας λένε, γίνονται και παραγίνονται, μόνο που τα έχουν καλά τακτοποιημένα τα πράγματα και δεν μαθαίνει κανένας) ή κάποιο έργο, κάποια ανάθεση ή ότι άλλο μπορεί να προκύψει. Το μυαλό των κομματικών, αυτών που αποκαλούνται με αυταρέσκεια το «βαθύ ΠΑΣΟΚ», μπορεί να δουλέψει πολύ γρήγορα, γιατί υπάρχει και η τεχνογνωσία τριάντα και τόσων χρόνων.
Η κρίση δεδομένη, ειδική ανάλυση δεν μπορεί να γίνει από τούτη την στήλη, πλην όμως η έκκληση, για μαζική και καθαρή αντίσταση, είναι η μόνη πρόταση, αλλά βρίσκει σε κάθε μικρή τοπική κοινωνία, όπως η Άρτα, τους εγκάθετους του κομματικού κατεστημένου. Θα πάει ο εργάτης που περνάει τα βάσανα του κόσμου, να ζητήσει καλύτερο αύριο και θα βρεί μπροστά του έναν χοντρό, έναν γυρίστρα, που θα μπουν μπροστά στην όποια πορεία και θα δηλώσουν πολέμιοι του μνημονίου και γι’ αυτό βρίσκονται στους δρόμους. Ενώ το πρωί τριγύριζαν τα στέκια και έλεγαν ότι ανήκουν στο κόμμα που κυβερνάει και το κόμμα πρέπει να νοικοκυρέψει την χώρα, γιατί αυτή εντολή έρχεται «από πάνω» όπως συνηθίζουν να λένε.
Και τι ζητάς ρε μασκαρά στην πορεία που κάνουν οι άνθρωποι που βλέπουν μπροστά τους μόνο αδιέξοδα και επείσθησαν ότι μόνο με καθαρό αγώνα θα κερδίσουν την επιβίωσή τους; Για να τους σπάσεις τα νεύρα να φύγουν και να πάρεις τηλέφωνο μετά στα κεντρικά και με ύφος νικητή να αναφέρεις: «πάπαλα η συγκέντρωση» και να πάρεις τα συγχαρητήρια του κομματικού καθοδηγητή.
-Δεν αφήνετε τον κόσμο, αυτόν που βιώνει το πρόβλημα να αγωνιστεί, μπας και κερδίσει κάτι, απ’ το οποίο στην τελική μπορεί να ωφεληθείς κι εσύ, αντέτειναν στο πολιτικό της κομματικής νομιμότητας κάποιοι που δεν ανέχονται τα κομματικά εξαπτέρυγα, να θέλουν να καπελώσουν ακόμα και την αγωνία για την επιβίωση του απλού μεροκαματιάρη.
Κι εδώ θαυμάστε επιχείρημα:
-Είμαστε κι εμείς ενάντια στο μνημόνιο και το παλεύουμε από μέσα, λέει ο εκπρόσωπος του βαθέως ΠΑΣΟΚ (για να ακριβολογούμε αδικούμε το «βαθύ ΠΑΣΟΚ») ή καλύτερα του «τραβεστί ΠΑΣΟΚ» που δεν έχει ούτε πολιτική, ούτε προσανατολισμό.
Σώπα ρε μεγάλε, την είδες και εισοδιστής; Μην το αγγίζεις αυτό το θέμα, γιατί αυτή την επιλογή την έκαναν στελέχη μα βαριά τα….. αλλά δεν πέτυχαν τίποτα. Και δεν είσαι σε θέση ρε μεγάλε να μηδενίζεις, για να είσαι κομματικά υπάκουος, επιλογές που έκαναν στην πολιτική μεγάλοι πολιτικοί άνδρες και φιλόσοφοι.
Τα λέμε και τα ξαναλέμε, με μεγάλο κόστος, γιατί κάποιοι κομματικοί υπάλληλοι αρέσκονται να προβοκάρουν τα γραφόμενά μας και την άποψη για τις εργατικές και κοινωνικές κινητοποιήσεις. Θα συνεχίσουμε να τα θυμίζουμε σ’ όσους βλέπουν τους κομματικούς υπαλλήλους να τους προσβάλλουν τη νοημοσύνη κι εκείνο που μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική, είναι αυτοί που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, όπου βλέπουν τους κομματικούς υπαλλήλους να τους… προγκάνε:
-Δεν έχετε δικαίωμα να είστε εδώ, μπορούν να πουν και να το απαιτήσουν.
Δεν μπορεί δηλαδή, την αγωνία των εργαζομένων, των φτωχών μεροκαματιάρηδων να προσπαθούν να την υποβαθμίσουν οι κομματικοί υπάλληλοι, με σκοπό να μηδενιστούν οι όποιες κινητοποιήσεις και να πετύχει το σκοπό του ο Γιωργάκης… Ποιο σκοπό δηλαδή; Να πεθάνει τον κόσμο.
Αλήθεια μπορεί να ισχυριστεί κανένας ότι η επίθεση σ’ εκείνον τον ανεκδιήγητο πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο, τους βουλευτές που πήγαν κι αυτοί να εκμεταλλευτούν την αγωνία των εργαζομένων, ήταν για εντυπώσεις; Σε καμία περίπτωση. Είναι η αγανάκτηση που και στην μικρή μας πόλη αρχίζει να μορφοποιείται, όπως γίνεται και σε άλλες μικρές πόλεις, που μέχρι τώρα τα πράγματα, είναι όπως τα περιγράφουμε παραπάνω.
Αν η αγανάκτηση σχηματοποιηθεί και στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες δεν είναι ως «μαϊντανοί» οι κομματικοί υπάλληλοι, τότε μέσα στην επόμενη χρονιά, μπορούμε να ελπίζουμε σ’ ένα εργατικό και κοινωνικό κίνημα, περισσότερο αποτελεσματικό.

Καλή χρονιά.