Του ΚΩΣΤΑ ΓΚΕΤΣΗ

Τα γεγονότα που έδειχναν που θα φτάσουμε και οι αρμόδιοι έκαναν πως δεν καταλάβαιναν, γιατί δεν ήθελαν να ασχοληθούν με αυτά

Αμέσως μετά τις δημοτικές εκλογές του 2006, περί το μήνα Νοέμβριο έκαναν την εμφάνισή του οι πρώτοι οικονομικοί μετανάστες στην Άρτα. Όχι πάνω από τριακόσιοι, διασκορπίστηκαν γύρω στο ιστορικό γεφύρι και κάθε πρωί το σύνολό τους έβρισκε ένα μεροκάματο, για να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαγητό μόνο. Η διαβίωσή τους ήταν σε νάιλον που έστηναν πρόχειρα και η εικόνα που δημιούργησαν παρέπεμπε σε εξαθλίωση, ενοχλώντας παράλληλα όσους δραστηριοποιούνταν στην περιοχή της Γέφυρας, όπου γίνονται οι συναλλαγές για την συγκομιδή και την εμπορία του πορτοκαλιού.
Ο υπογράφων τότε, απ’ την καθημερινή ΠΡΩΙΝΗ, έκανε καθημερινά εκκλήσεις σ’ όλους τους φορείς. Απ’ τους Δήμους της πεδιάδας και κυρίως το Δήμο Αρταίων, απ’ τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών, το Εργατικό Κέντρο, ότι για την περιοχή μας προκύπτει ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο, το οποίο μπορεί να αντιμετωπιστεί με δημόσια συζήτηση και το ενδιαφέρον όλων.
Αντί να προκύψει μια δημόσια συζήτηση, ο υπογράφων βρέθηκε κατηγορούμενος, γιατί τάχα είχε δυσφημίσει επιχειρηματία, που πρώτος είχε πάρει στην δούλεψή του, αυτούς τους εξαθλιωμένους μετανάστες. Αθωωθήκαμε πανηγυρικά, μιας και είχαμε προβάλλει την πραγματική εικόνα. Το σοβαρό της υπόθεσης όμως είναι άλλο. Και με αυτή την συστηματική προβολή του προβλήματος, δεν δραστηριοποιήθηκε κανένας, με σκοπό να ασκηθεί μια ουσιαστική πολιτική αντιμετώπισης του πρωτόγνωρου γεγονότος για την περιοχή μας.
Οι πρώτοι αφιχθέντες του 2006, πήραν κάποια μεροκάματα και κατά τον Απρίλιο μήνα, αποχώρησαν όλοι, για να πάνε σε άλλες περιοχές, όπου υπήρχαν εποχιακές καλλιέργειες και είχαν τη πληροφορία ότι θα βρουν μεροκάματο. Κάποιοι εξ αυτών πήγαν προς Ηγουμενίτσα, μήπως και φτάσουν στην Ιταλία.
Τότε βρήκαν την ευκαιρία οι απολογητές των ανύπαρκτων κοινωνικών παραγόντων να τους δικαιολογήσουν. Τι να έκανε για παράδειγμα ο δήμος Αρταίων, να έδιωχνε απ’ την πόλη αυτούς που ήρθαν για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί. Και καλύφτηκαν όλοι, αφήνοντας τις δικές τους αιχμές, για την δική μας αρθρογραφία, που ζητούσε άμεση αντιμετώπιση του πρωτόγνωρου προβλήματος για την περιοχή μας.
Όσοι έφυγαν στις αρχές του 2007, για άλλες περιοχές ή για την Αθήνα, στα στέκια των οικονομικών μεταναστών στην Αθήνα ή όπου αλλού, παρουσίασαν μια μαγική εικόνα και αναμενόμενο ήταν το φθινόπωρο του ίδιου έτους να εμφανιστούν στην Άρτα,, διπλάσιοι οικονομικοί μετανάστες και σ’ αυτούς προστέθηκαν περί τους 500 Ρουμάνους και Βούλγαρους.
Τότε λοιπόν ήρθε η ώρα να δείξουν την ευαισθησία τους οι τοπικοί μας παράγοντες, γιατί ήρθαν αυτά που έπρεπε να προληφθούν απ’ την προηγούμενη χρονιά. Σε εγκαταλειμμένο πτηνοτροφείο στους Κωστακιούς είχαν στοιβαχτεί πενήντα περίπου άνθρωποι, μεταξύ αυτών και παιδιά. Ένα βραχυκύκλωμα στο εγκαταλειμμένο δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος, πάρα λίγο να τους κάνει στάχτη. Ε… εκεί το μεγαλείο ψυχής δεν περιγραφόταν. Μία ο νομάρχης, μία ο δήμαρχος, με την συνοδεία πάντα της τηλεοπτικής κάμερας έκαναν επίσκεψη στους άθλιους και έκαναν δηλώσει ανθρωπιάς. Είχαν εξασφαλίσει και κάποιες μερίδες φαγητό, όσο για την τηλεοπτική κάμερα αυτό αποτελούσε θέμα. Έφυαν οι κάμερες, μην τους είδατε και τους πονόψυχους τοπικούς μας παράγοντες.
Αρχές του 2008, λίγο μετά το περιστατικό αυτό, ο τότε υφυπουργός Υγείας Γιώργος Παπαγεωργίου, σε συνεννόηση με τη Νομαρχία και το Δήμο Αρταίων αποφασίζει και στέλνει την κινητή μονάδα του ΚΕΛΠΝΟ, για να κάνουν ειδικές εξετάσεις οι οικονομικοί μετανάστες, ώστε τα προβλήματα που πιθανά προέκυπταν, να αντιμετωπιζόταν άμεσα.
Οι εξετάσεις έκρυβαν μια μεγάλη έκπληξη. Απ’ τους πεντακόσιους που εξετάστηκαν τότε, οι τετρακόσιοι πενήντα, είχαν κάποια μορφής λοίμωξη, που έπρεπε άμεσα να αντιμετωπιστεί, γιατί ήταν και μεταδιδόμενη.
Ποιος όμως στην Άρτα, να ασχοληθεί να τους εντοπίσει τους οικονομικούς μετανάστες και να τους οδηγήσει στο Νοσοκομείο να αντιμετωπιστούν οι λοιμώξεις που κουβαλούσαν και απειλούσαν τον καθένα που μπορούσε να βρεθεί δίπλα τους. Οι τοπικοί μας άρχοντες, κατάφεραν, να μηδενίσουν μια αξιοθαύμαστη πρωτοβουλία, η οποία είχε ως μοναδικό στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας.
Πάει κι αυτό. Βρισκόμαστε στα μέσα του 2007 και η εικόνα της Άρτας, παρουσιάζει διαφορετική εικόνα απ’ την εικόνα της περασμένης χρονιάς. Αντί να φεύγουν οι οικονομικοί μετανάστες, για άλλες περιοχές στην αναζήτηση μεροκάματου, μένουν στην Άρτα, ενώ τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν υπάρχουν μεροκάματα και η εξαθλίωσή τους, μέρα με την ημέρα γίνεται πιο εμφανής. Μέχρι αυτή την χρονική στιγμή, οι οικονομικοί μετανάστες, είναι ήσυχοι άνθρωποι, που το μόνο που αναζητούν είναι το μεροκάματο για ένα πιάτο φαγητό.
Το καλοκαίρι του 2008, τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Η υπομονή των οικονομικών μεταναστών εξαντλείται. Εγκαταλείπουν την γέφυρα και τα χωριά και μπαίνουν μέσα στην πόλη. Με λίγα μεροκάματα που εξασφαλίζουν, κάποιοι ανά πεντάδες νοικιάζουν σπίτια και πλέον οι απαιτήσεις τους, είναι δεδομένες, οπότε αυτή η εξέλιξη μπορεί να συνδυαστεί με την αρχή της μικροεγκληματικότητας, των ήσυχων μέχρι τότε Αφγανών και Πακιστανών. Προκύπτουν προβλήματα, γίνονται γνωστά για να αποτελέσουν «καμπανάκι» για τους αρμόδιους να ασχοληθούν με το θέμα. Ούτε που καταλαβαίνουν τίποτα.
Η είσοδος των μεταναστών στον ιστό της πόλης, αποτελεί και μήνυμα στα στέκια των Αθηνών ότι στην Άρτα, τα πράγματα είναι καλά οπότε αποφασίζουν πολλοί να έρθουν σταδιακά στην πόλη μας, όχι για λίγο, αλλά να εγκατασταθούν.
Εκείνη την εποχή ο αριθμός των οικονομικών μεταναστών που ζουν στην περιοχή της Άρτας, υπολογίζεται απ’ την Αστυνομική Διεύθυνση στους 1500 με 2000.
Όμως τα πράγματα είναι ανησυχητικά. Η «Γ» επιμένει να καταγράφει τις εξελίξεις και να κρούει τον κώδωνα του κίνδυνου, αλλά σε «ώτα μη ακουόντων». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, που αναφέραμε εκείνη την εποχή, είναι σε κάθε λεωφορείο του ΚΤΕΛ που έφτανε στην Άρτα, οι δέκα το πολύ να ήταν Έλληνες και όλοι οι άλλοι πακιστανοί και αφγανοί. Ούτε κι αυτό το στοιχεί συγκινεί, τον τότε δήμαρχο Αρταίων, τον τότε νομάρχη, τους εκπροσώπους των μαζικών και παραγωγικών φορέων, την ίδια την κοινωνία τελικά.
Έτσι εξελίσσεται η κατάσταση τα δυό επόμενα χρόνια, ενώ περιστατικά εγκληματικότητας με οικονομικούς μετανάστες καταγράφονται καθημερινά. Δεκάδες εξ αυτών έχει καταγράψει και με τις προεκτάσεις τους η «Γ», αλλά και πάλι κανένας δεν θέλησε να αναλάβει μια πρωτοβουλία, έστω και για την τιμή των όπλων.
Οι καιρός περνάει το πρόβλημα των οικονομικών μεταναστών με την συμπεριφορά τους φτάνει στα άκρα και ουδείς επιχειρεί μια δημόσια παρέμβαση. Έστω και για πού πάμε.
Στο τέλος του 2010 ο αριθμός των οικονομικών μεταναστών που βρίσκονται στην Άρτα, αγγίζει τους 5.000 και οι εκτιμήσεις όσων παρατηρούν τα γεγονότα και εδώ και στην Αθήνα, είναι ότι θα αυξηθεί αυτό ο αριθμός τρομακτικά.
Για να φτάσουμε μία ημέρα πριν τα Χριστούγεννα, να έχουμε τα τρία περιστατικά σε μία ημέρα, που όχι μόνο σε ανησυχία οδηγούν, αλλά σε τρόμο.