Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Γιατί;

Του ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΤΣΗ

«Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: η Αγγλία την ομίχλην, η Βλαχία την ακρίδα, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας και η Ελλάς τους Έλληνας»
Εμμανουήλ Ροϊδης

«Την τύχη του κάθε λαός την κάνει μοναχός του,
κι όσα του κάνει η τρέλα του δεν
του τα κάνει ο οχτρός του»

Γιατί φτάσαμε σ’ αυτή την οικτρή κατάσταση;
Γιατί η ευφυία μας εκφυλίζεται σε απάτη;
Γιατί εκπίπτουμε καθημερινά σε εγωκεντρισμούς και σε απώλεια της αίσθησης των κοινωνικών ευθυνών μας;
Γιατί δεν κάνουμε χώρο στις καλές προθέσεις, στις σιωπηλές ανακαλύψεις, στις γεμάτες ανακαλύψεις για να αλλάξει το βλέμμα μας, να χαμογελάσει η ψυχή μας, να γεμίσει φως η ύπαρξή μας;
Γιατί παρκάραμε στον καναπέ κι αποδεχτήκαμε ως πρότυπα τα καραφάνταλα μιας τρισάθλιας TV;
Γιατί τα ΜΜΕ που έχουν άποψη επί παντός, δεν έχουν άποψη για τα του οίκου τους, αφού προβλέπουν σεισμούς, καταποντισμούς, χρεοκοπίες για τη χώρα, και χρόνια τώρα δεν βλέπουν την κρίση που βροντοχτυπάει την πόρτα τους;
Γιατί δεν διαβάζουμε;
Γιατί για όλα μας φταίνε οι άλλοι;
Γιατί σταυρώνουμε τη νέα γενιά;
Γιατί διαλύουμε τα σχολεία μας;
Γιατί « η ελληνική μόρφωσις καθίσταται σισύφειος μόχθος και καταδικάζει το έθνος εις τον δια της πνευματικής ασιτίας χείριστον θάνατον»;
Γιατί εξαιτίας της απληστίας, που είναι το μόνο που έμεινε μέσα μας, πελεκάμε και καίμε και καταπατάμε τον τόπο μας;
Γιατί βρωμίσαμε και βρωμίζουμε τα πάντα;
Γιατί δεν περπατάμε και θέλουμε και στην κρεβατοκάμαρά μας ακόμη να πηγαίνουμε με το αυτοκίνητο;
Γιατί κουρελιάσαμε τις ψυχές μας με τις μικρότητες, τη συκοφαντία και το φθόνο;

Γιατί δεν έχουμε αγωγή και σε όλα, από το φαγητό μέχρι τον έρωτα, μας χαρακτηρίζει μια βοσκηματώδης λαιμαργία;
Γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι συμπεριφέρονται με τέτοια αγένεια στους πολίτες;
Γιατί στην Ελλάδα δεν έμεινε καλαμιώνας για καλαμιώνας;
Γιατί όποιος ανεβαίνει ένα σκαλοπατάκι το εκλαμβάνει ως αφροδισιακή επιβεβαίωση, δυνατότητα εξουσιαστικού σαδισμού και τρόπο προσπορισμού παράνομου πλουτισμού;
Γιατί, ενώ αγανακτούμε δήθεν, τοις πράγμασι επιβραβεύουμε την αλητεία και περιφρονούμε την ευσυνειδησία και την ταπεινοσύνη;
Γιατί υπάρχει τέτοια ανομία και ατιμωρησία;
Γιατί δεν ακούμε;
Γιατί αδυνατούμε να αντιληφθούμε ότι η φλυαρία και η δια βίου άρνηση αποτελεί μέρος της κρίσης;
Γιατί δεν μπορούμε να εν-νοήσουμε ότι αυτό που μας κατέστησε διεθνή περίγελο δεν είναι η επαπειλούμενη χρεοκοπία μας, αλλά οι στατιστικές μας απάτες, ο παράφρων ευδαιμονισμός, ο γελοίος αρπακολλισμός, η απαράδεκτη ανοργανωσιά, η πονηρή λαθρεπιβασία, η αυθαίρετη άσκηση εξουσίας και η περιφρόνηση των γραπτών και άγραφων νόμων;
Γιατί στην κοινωνική και στην πολιτική μας ζωή το μόνο νόημα που έμεινε ζωντανό από τη μακραίωνη πολιτιστική μας παράδοση είναι το νόημα των αριστοφανικών «ιππέων», «πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται»;
Γιατί ταυτίσαμε τη φιλοπατρία με τον εθνικισμό και βαυκαλιζόμαστε με το λαϊκισμό και τον πατριδομηδενισμό του προοδευτικού λούστρου;
Γιατί σε συνθήκες σκλαβιάς τετρακοσίων χρόνων διατηρήσαμε τη γλώσσα μας, διατηρήσαμε την παράδοσή μας, αποκαταστήσαμε μια δυναμική σχέση με τις ρίζες μας, απλώσαμε γερές φτερούγες, αναγεννηθήκαμε πνευματικά, δημιουργήσαμε ένα θαυμάσιο λαϊκό πολιτισμό, και σήμερα σε συνθήκες δημοκρατίας και ελευθερίας ζούμε και μιλάμε βαρβαρικά;
Γιατί ξεχάσαμε σαν άλλοι Λωτοφάγοι την αντίσταση του ’40 και του Πολυτεχνείου, και υποταχθήκαμε στο φασισμό ενός άψυχου και ανελλήνιστου μεταμοντερνισμού που εξωτερικά λάμπει ως γυφτομπαρόκ, μα στο βάθος κρύβει μια δραματική οντολογική πτώση και μια τραγική ανθρωπολογική ερήμωση;
Γιατί μια ζωή σ’ αυτόν τον τόπο άλλοι κλέβουν κι άλλοι πληρώνουν;
Γιατί μια ζωή αρμέγονται και κουρεύονται οι φτωχοί, ενώ οι έχοντες και κατέχοντες φοροδιαφεύγουν θησαυρίζοντας, και τους θησαυρούς τους τους ασφαλίζουν ή τους επενδύουν στο εξωτερικό;
Γιατί, από το 1830, δεν μπόρεσε ακόμη η πατρίδα μας να διαμορφώσει κόμματα αρχών με δημοκρατική εσωτερική οργάνωση και λειτουργία, αυτόφωτους τοπικούς άρχοντες που θα αναδεικνύονται μέσα από διαφανείς διαδικασίες και όχι φορείς «χρισμάτων» των κομματικών ηγεμόνων, στηριγμένους σε κομματικές πυραμίδες;
Γιατί φτάσαμε στο σημείο να ζούμε αμήχανοι, μπερδεμένοι, απογοητευμένοι, χωρίς δύναμη ν’ απαντήσουμε με υπευθυνότητα ούτε σ’ ένα εύκολο «γιατί»;
Γιατί η Ελλάδα μας έχει βαλθεί να αυτοκαταστραφεί;

Δεν υπάρχουν σχόλια: